Η Mercedes κυριάρχησε, ο Χάμιλτον πήρε το 4ο πρωτάθλημα της καριέρας του, η Ferrari αναγεννήθηκε, ο Βερστάπεν είναι ήρωας και ο Ρικιάρντο εκθρονίζει τον Κίμι από την κορυφή των… χαβαλέδων πιλότων.
Το 2017 μας αποχαιρετά με τον Λιούις Χάμιλτον να έχει κατακτήσει τον 4ο τίτλο στην καριέρα του και να έχει μπει με βάση τους αριθμούς της στατιστικής στην ελίτ των κορυφαίων του σπορ. Την ίδια στιγμή η Mercedes συνέχισε την κυριαρχία της, όμως όλα αυτά αν και φαντάζουν ως μια συνέχεια του 2016 και μια μονοτονία, το 2017 το πρωτάθλημα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Είχε ενδιαφέρον και όμορφες κούρσες. Εντάξει μπορεί να μην είχε τα προσπεράσματα των προηγούμενων ετών αλλά αυτό είναι στατιστική και στην ουσία του πράγματος, η αλήθεια είναι πως δεν μας έλειψαν και τόσο. Γιατί;
Γιατί η Formula 1 ανέκαθεν είχε άλλους τρόπους να μαγνητίζει το κοινό της ανεξάρτητα από τα προσπεράσματα και τα ατυχήματα. Λίγο η τεχνολογία, λίγο οι επιδόσεις και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι που έρχονται να προσθέσουν αλατοπίπερο προσφέρουν στην ομορφιά του κορυφαίου μηχανοκίνητου σπορ στον κόσμο. Και φέτος είχαμε και νέα πρόσωπα αλλά και μεγάλες επιστροφές.
Η Ferrari για παράδειγμα αναγεννήθηκε και ήταν ό,τι καλύτερο. Ακόμη και αν τελικά έχασαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάποιον τίτλο, ήταν εκεί να απειλούν και να μην αφήνουν ανοιχτές πύλες για την προέλαση του αντιπάλου. Ο τρόπος διαχείρισης ήταν ίσως απογοητευτικός γιατί στην Σκουντερία έμοιαζαν να μην πιστεύουν πως ήταν ικανοί να τα καταφέρουν.
Νέα πρόσωπα είχαμε όχι όμως κάτι το ιδιαιτέρως εντυπωσιακό. Ο Λανς Στρολ οδηγώντας για την Williams κατάφερε να πάρει το πρώτο του βάθρο σε ένα χαοτικό αγώνα και να μην περάσει απαρατήρητος, αλλά μέχρι εκεί. Ωστόσο εκείνος που διέπρεψε χωρίς να είναι ρούκι, αλλά σε ηλικία πρωτοεμφανιζόμενου ήταν ο Μαξ Βερστάπεν. Στα 20 του με εφηβικές εμπειρίες μέχρι τώρα από το πρωτάθλημα, κατάφερε να εντυπωσιάσει κατακτώντας δύο νίκες και πείθοντας άπαντες πως έχει πολύ μέλλον στο άθλημα. Στην ίδια κατηγορία, όχι ηλιακά όμως, θα μπορούσε να μπει και ο Βάλτερι Μπότας. Ήταν η πρώτη του χρονιά με κορυφαίο μονοθέσιο και ήταν ένας από τους πέντε διαφορετικούς νικητές φέτος. Καθόλου άσχημα.
Νικητής επίσης εκτός από τους Χάμιλτον, Φέτελ, Βερστάπεν και Μπότας, ήταν και ο Ρικιάρντο. Ο πιλότος της Red Bull είναι αναμφίβολα μια εξαιρετική προσωπικότητα και χωρίς οι αριθμοί να λένε ότι είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έχουμε δει ποτέ, σίγουρα είναι ένα όνομα που θα διεκδικήσουν και η Mercedes και η Ferrari στο μέλλον.
Η αυλαία πέφτει το 2017 για δύο οδηγούς τον Τζένσον Μπάτον και τον Φελίπε Μάσα που ανακοίνωσαν πως αποχωρούν από την ενεργό δράση. Έτσι ο γηραιότερος πλέον οδηγός είναι ο Κίμι Ράικονεν που πρόσφατα άκουσε τον Μαρκιόνε να του βάζει ένα έμμεσο deadline για το 2018.
Ο Φερνάντο Αλόνσο από την άλλη δεν έχει deadline, παρά το γεγονός πως το 2017 είχε τις περισσότερες εγκαταλείψεις, σκορπίζοντας απογοήτευση σε Ισπανούς και Βρετανούς. Η McLaren αναγκάστηκε να χωρίσει ξανά με την Honda και ο Αλόνσο να αναβάλει για μια τουλάχιστον περίοδο την επιστροφή στις νίκες και τα καλά αποτελέσματα.
Το 2017 πάντως ήταν η πρώτη περίοδος της F1 με τον ισχυρό άνδρα υπό απόσυρση. Ο Μπέρνι Έκλεστον πέρασε στο παρασκήνιο αφήνοντας τα ηνία του πρωταθλήματος σε οικονομικό επίπεδο στην Liberty Media και τον Τσέις Κάρι. Μια περίεργη φιγούρα με τσιγκελωτό μουστάκι και την εμπειρία διαχείρισης των επιχειρηματικών κολοσσών που είχε στην κατοχή του ο Ρούπερτ Μέρντοχ. Αν κρίνουμε από το γεγονός πως αποφάσισε να αλλάξει το λογότυπο της Formula 1 και να φέρει μια μοντέρνα, αφαιρετική εικόνα που θα μας συνοδεύει από εδώ και πέρα δεν ξεκίνησε και τόσο καλά, στις καρδιές μας. Στην ουσία μάλλον τα καταφέρνει ακολουθώντας τη συνταγή του προκατόχου. Προσέχοντας δηλαδή τις χώρες που πληρώνουν καλά για να έχουν αγώνες και ανεβάζοντας τα νούμερα της τηλεθέασης της Formula 1.