Ο Δημήτρης Πιερρουτσάκος έχει αναλάβει φέτος γενικός διευθυντής της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Ίκαρου Πετρωτού και μιλώντας για την φιλοσοφία της ομάδας τόνισε «Η Φιλοσοφία της Γυναικείας Ομάδας του Ικάρου φέτος, συνεχίζει να είναι αυτή που ακολουθεί σταθερά ο σύλλογος μας. Ήθος, σοβαρή δουλειά, στήριξη και ανάπτυξη της ομάδας δια μέσου των Ακαδημιών μας. Η αξιοπρεπής παρουσία και πορεία μας μέσα στο Πρωτάθλημα της Β Εθνικής Γυναικών, εξετάζοντας και αντιμετωπίζοντας τα ματς καθένα ξεχωριστά». Αναφερόμενος στο μέλλον του Ίκαρου που στηρίζεται σε νέα κορίτσια τόνισε «Και για τον Ίκαρο συγκεκριμένα, αλλά και για οποιαδήποτε ομάδα «επενδύει» σωστά και μεθοδικά στο μέλλον της, η συνταγή είναι μια, δοκιμασμένη, και επιτυχημένη. Τα νέα κορίτσια, που βγαίνουν απ τα σπλάχνα της Ακαδημίας μας, γι αυτό και θα έχουν σωστή ηθική και ποδοσφαιρική παιδεία, διάρκεια και στόχευση. Σε αυτόν τον βασικό κορμό, δύνανται να υπάρξουν κάποιες πολύ επιλεκτικές και ποιοτικές προσθήκες, οι οποίες θα περάσουν από πολύ αυστηρή επιλογή της τεχνικής ηγεσίας, πρωτίστως στο ηθικό κομμάτι, ώστε να λειτουργούν σωστά μέσα στην Ομοιογένεια και το οικογενειακό κλίμα του Ικάρου, αλλά θεωρώ, και κάθε σοβαρής ομάδας, η οποία θέλει να έχει σωστή πορεία και διάρκεια, και να εκπληρώνει τους Παιδαγωγικούς και Αθλητικούς στόχους της». Ερωτηθείς αν υπάρχει άνοδος του γυναικείου ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια ο γενικός διευθυντής του Ίκαρου τόνισε «Τα τελευταία χρόνια, είναι ραγδαία, και στη Ελλάδα, αλλά και σε όλον τον κόσμο. Όμως, δεν τυγχάνει της ανάλογης και απαιτούμενης προσοχής, ούτε απ την Πολιτεία, ούτε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά ούτε κι από το φίλαθλο κόσμο. Αυτό το τελευταίο, θεωρώ πως είναι και το χειρότερο, διότι εάν παρακολουθήσει κανείς έναν αγώνα γυναικών υψηλών κατηγοριών, δε θα διακρίνει καμία διαφορά από το αντρικό, ούτε στην τεχνική, ούτε στην ταχύτητα, ούτε στην αγωνιστικότητα, ούτε στο θέαμα, ούτε στην ποιότητα. Δυστυχώς λοιπόν, υπάρχουν ακόμη προκαταλήψεις και ρατσιστική αντιμετώπιση, και συνήθως, στους γυναικείους αγώνες, οι ελάχιστοι θεατές που παρακολουθούν, είναι οι γονείς και οι φίλοι των παικτριών. Αυτό κυρίως εδώ στην Ελλάδα, διότι στο εξωτερικό, υπάρχουν και γυναικεία ματς με 40.000 θεατές. Ο ρατσισμός αυτός, που ενίοτε, από κάποιους εντελώς ανεγκέφαλος και αμόρφωτος, μεταβάλλεται και σε χυδαίο σεξισμό, ξεκινάει απ το Γυναικείο Ποδόσφαιρο, και γίνεται ακόμη χειρότερος, όταν πρόκειται για τη μετεξέλιξη του RESPECT Drive της FIFA και της UEFA, δηλαδή τη νέα επίσημη Αντιρατσιστική Οδηγία της FIFA, το περίφημο «EQUALGAME» το Ποδόσφαιρο Ισότητας και Πολιτισμού».