Του Γιώργου Σωτηρόπουλου
Η Παναχαϊκή ηττήθηκε στην Ηλιούπολη καθώς δεν παρουσίασε στον αγωνιστικό χώρο σε κανένα σημείο του παιχνιδιού τα στοιχεία που μας είχε συνηθίσει στα προηγούμενα παιχνίδια. Αλλά πάμε να τα πάρουμε με τη σειρά.
Οι “κοκκινόμαυροι” μετά από δύο σερί ισοπαλίες με Καλαμάτα και Απόλλων, αποτελέσματα τα οποία δεν μπορούν να θεωρηθούν αποτυχημένα, έπρεπε στην Ηλιούπολη να πάρουν τρίποντο. Θα πει τώρα κάποιος, “Πώς λες έπρεπε”. Όταν ο πήχης μπαίνει ψηλά και συγκεκριμένα στον πρωταθλητισμό και την άνοδο, το ματς της Ηλιούπολης είναι ένα από αυτά που επιβάλλεται να κερδίσεις. Η Παναχαϊκή όμως, παρουσίασε τέτοιο πρόσωπο έτσι ώστε να μη δικαιούται τίποτα από το ματς. Δεν είχε τη σκληράδα των προηγούμενων αγώνων, δεν είχε την αμυντική συνέπεια, ένα στοιχείο που επί των ημερών Σούλη Παπαδόπουλου στον πάγκο της πάντα τη διέκρινε και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Με λίγα λόγια άφησε στην Πάτρα και δεν πήρε μαζί της τίποτα από όλα εκείνα τα στοιχεία που ενδεχομένως θα της έδιναν την ελπίδα για να πάρει κάτι από το παιχνίδι.
Ο κόουτς πήρε την απόφαση να αλλάξει στρατηγική στο ματς προφανώς έχοντας στο μυαλό του αυτό που τονίζουμε και παραπάνω, ότι η Παναχαϊκή έπρεπε να πάρει το παιχνίδι. Άφησε εκτός ενδεκάδας τον Νίκο Κωνσταντακόπουλο που έχει κάνει ουσιαστικές εμφανίσεις στο πλευρό του Τσιάρα και είχαν “δέσει” το κέντρο της ομάδας τουλάχιστον ως προς το μεσοαμυντικό κομμάτι. Έδωσε φανέλα βασικού στον Κάρλος, ο οποίος είναι περισσότερο οκταροδέκαρο πάρα οκταροεξάρι, ένας παίκτης ποιοτικός και δημιουργικός, αλλά όχι με τα απαραίτητα τρεξίματα που απαιτείται να έχει για ένα εκτός έδρας παιχνίδι με ομάδα που σε καμία περίπτωση δεν είναι φόβητρο, αλλά έχει στις τάξεις της παίκτες περπατημένους στην κατηγορία που μπορούν ανά πάσα στιγμή να εκμεταλλευτούν τα λάθη σου, να σκοράρουν και μετά να “σβήσουν” το ματς. Ο Τσιάρας “έσκασε” να μαρκάρει για όλους γιατί έχασε τον παρτενέρ του από τον άξονα.
Στο πρώτο 25λεπτο-30λεπτο, η ομάδα του Σούλη Παπαδόπουλου σίγουρα δεν έθελξε με την απόδοση της, αλλά δεν έβγαζε σε κανέναν ότι θα δεχτεί δύο εύκολα γκολ μέσα σε ένα 6λεπτο. Είχε μία κάποια διάθεση να δημιουργήσει, αμυντικά δεν είχε θέματα και έστω το μηδέν έδειχνε ότι θα μπορούσε να το κρατήσει με ευκολία. Οκ, ο Τριανταφυλλάκος στο γκολ κάνει ένα σουτ στέλνοντας την μπάλα σε σημείο που δεν πιάνεται, ωστόσο για να φτάσουμε εκεί έχουν γίνει φοβερά λάθη αδικαιολόγητα για το επίπεδο κάποιων παικτών. Στο 32′ λοιπόν, γίνεται μία μεγάλη μπαλιά στα πλάγια δεξιά όπως έκανε επίθεση η Ηλιούπολη. Ο Λιποράσε είχε προωθηθεί αρκετά ψηλά, το χαφ της πλευράς δεν ήταν σε θέση να μαρκάρει. Ο Τσακμάκης είχε αφήσει το χώρο ευθύνης του στο κέντρο της άμυνας με αποτέλεσμα να έχει γυρίσει για να μαρκάρει τον Τσαφταρίδη ο Τσιάρας. Ο παίκτης της Ηλιούπολης τον πέρασε εύκολα και με δεδομένο ότι είχε χώρο άπλετο καθώς αριστερό μπακ και στόπερ δεν ήταν στις θέσεις τους έκανε τη σέντρα η οποία όμως ήταν κακή. Εκεί ο Λαρέα έδωσε ασίστ στον Τριανταφυλλάκο σε μία ενέργεια παιδικού πρωταθλήματος που δεν δικαιολογείται για το επίπεδο του Χουάν. Εκεί έπρεπε να τελειώσει αποφασιστικά τη φάση. Είχε χώρο και χρόνο και η μπάλα πήγαινε σχεδόν σβηστή. Πάει το 1-0. Λίγα λεπτά μετά ήρθε και το 2-0. Ο Στεργίδης έχασε το μαρκάρισμα με τον Έμπερτ και μετά με δόση τύχης και κόντρα στον Λαρέα ήρθε το γκολ. Παίζει και η τύχη όμως στο ποδόσφαιρο. Με το 2-0 ως σκορ ημιχρόνου τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι εύκολα.
Παρόλα αυτά, η Παναχαϊκή μείωσε με το γκολ του Λιποράσε για το 2-1 στο 55′. Χρονικό σημείο σπέσιαλ για να ξαναμπείς στο παιχνίδι και να διεκδικήσεις. Μία που μπήκε το γκολ, μία που έσβησε άμεσα η φωτιά που πήγε να ανάψει. Η Ηλιούπολη δεν ένιωσε ποτέ την ανάσα της Παναχαϊκής. Βγήκε με ευκολία η δουλειά των παικτών του Παντέλη και επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ναι και οι καθυστερήσεις και το αντιποδόσφαιρο είναι μέσα στο παιχνίδι. Καταδικαστέα όλα αυτά και πάνε το άθλημα χρόνια πίσω, αλλά η εικόνα της Παναχαϊκής δεν της δίνει το δικαίωμα να μιλάει ούτε για αυτό. Με το σφύριγμα του διαιτητή η Παναχαϊκή πήρε μηδέν βαθμούς και η Ηλιούπολη τρεις. Φυσικά και πρέπει να σχολιαστεί με αυστηρότητα το γεγονός ότι πετούσαν μπάλες μέσα στο γήπεδο, σε κινήσεις που θύμισαν παλιές εποχές, αλλά δεν είναι αυτή η αιτία της ήττας. Ο Παντέλης έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στο τέλος και “έφαγε” πολύτιμα δευτερόλεπτα όταν “σκοτώθηκε” με τον 4ο. Την έκανε τη δουλειά; Την έκανε, όσο άσχημη εικόνα και να ήταν όσο και να σχολιαστεί. Το παιχνίδι υπάρχει ελεύθερα στο Youtube στο κανάλι της ΕΡΤ. Όποιος θέλει μπορεί να το δει. Η Παναχαϊκή δεν είχε καθαρές τελικές για γκολ. Δεν ισορρόπησε ποτέ το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά έστω ότι το έκανε στο μυαλό κάποιων, αυτό προέκυψε μετά από επιλογή της Ηλιούπολης που οπισθοχώρησε για να κρατήσει με ασφάλεια το υπέρ της 2-1. Ούτε υπεροχή είχε η Παναχαϊκή, ούτε έβγαλε στο γήπεδο στοιχεία ομάδας με τσαμπουκά που να δείχνει ότι θα πάρει “νταηλίκι” το παιχνίδι. Αυτή είναι η αλήθεια και όποιος δεν τη βλέπει είναι εκτός πραγματικότητας όσο σκληρό και αν φαίνεται.
Δε θα έρθει η συντέλεια μετά από μία ήττα. Χρειάζεται κριτική με επιχειρήματα, καλοπροαίρετη που θα βοηθήσει την ομάδα η οποία πρέπει να βγάλει αντίδραση και έχει τις προδιαγραφές για να το κάνει. Υπάρχει υλικό, παίκτες που δεν χρησιμοποιούνται και σίγουρα ο Σούλης Παπαδόπουλος βλέπει πράγματα στις προπονήσεις που δεν γνωρίζουμε. Αν λοιπόν κάποιοι είναι τόσοι τραγικοί που να μη δικαιούνται ούτε μία ευκαιρία γιατί βλέπουμε ότι οι επιλογές είναι μετρημένες, τότε ας φύγουν να μειωθεί το ρόστερ και φυσικά το κόστος γιατί ο Πέτρος Σταθάκης και οι άνθρωποι που χρηματοδοτούν το πρότζεκτ από την Αμερική κάνουν μία σοβαρή προσπάθεια μέσα σε δύσκολες συνθήκες και δεν υπάρχει λόγος να υπερφορτώνεται το μπάτζετ με παίκτες που δεν μπορούν. Η ομάδα έχει μπροστά της μία δυάδα αγώνων με Αιγάλεω εντός και ΡΟΥΦ εκτός όπου μικρότερη συγκομιδή από 6 βαθμούς θα είναι αποτυχία. Μπορεί να κάνει αυτές τις νίκες. Αρκεί άπαντες να μαζέψουν το μυαλό τους, να αναλογιστούν τι πήγε στραβά και να βελτιώσουν την εικόνα τους. Η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού, καθώς το ποδόσφαιρο έχει τρία αποτελέσματα. Μπορεί να είσαι καλός σε ένα ματς και να μην κερδίσεις ή και το αντίστροφο. Υπάρχει και η ισοπαλία που όμως ούτε αυτή δικαιούται η χθεσινή Παναχαϊκή. Όχι ότι έπαιξε μπαλάρα η Ηλιούπολη, αλλά ήταν περισσότερο αποφασιστική όταν έπρεπε. Η εικόνα της ομάδας και όχι το αποτέλεσμα είναι αυτό που προβληματίζει. Δε χρειάζεται καταστροφολογία, αλλά ούτε και ωραιοποίηση της κατάστασης. Η ομάδα δεν ήταν καλή, αυτή είναι η αλήθεια. Χρειάζεται συνειδητοποίηση της πραγματικότητας από ΟΛΟΥΣ, καθώς οι στόχοι που έχουν τεθεί είναι υψηλοί και η όποια κριτική γίνεται με γνώμονα αυτό. Αν ο στόχος ήταν η άνετη παραμονή, θα σχολιάζαμε ανάλογα.