Από την αρχή τα περισσότερα (αν όχι όλα) όσον αφορά τον αγωνιστικό σχεδιασμό στην Παναχαϊκή έγιναν λάθος. Το βάρος από τους μετόχους και όλους όσοι είχαν εμπλοκή στο σχεδιασμό έπεσε στην τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων της προηγούμενης χρονιάς και όχι στο χτίσιμο μίας δυνατής ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι δύο καρπούζια σε μία μασχάλη δε χωράνε, επομένως υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά.
Παρόλα αυτά, για την Παναχαϊκή το να είναι τελευταία και να παλεύει να σωθεί είναι μία συνθήκη που δεν αρέσει. Σε κανέναν. Αφού το οικονομικό δείχνει να μπαίνει σε μία σειρά, με ροή στις πληρωμές και διάθεση να τακτοποιηθούν όλα τα χρέη από την προηγούμενη χρονιά, η Παναχαϊκή πρέπει να κοιτάξει και το αγωνιστικό της.
Η πρόσληψη του Γιάννη Τάτση ήταν μία κίνηση προς τη στιγμή κατεύθυνση. Ένας κανονικός προπονητής ανέλαβε και προσπαθεί να την κάνει κανονική ομάδα. Αυτό θέλει αρκετή δουλειά, αλλά ήδη τα πρώτα δείγματα βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο.
Το αν η Παναχαϊκή καταφέρει να σωθεί θα το δείξει η ιστορία, πάντως ότι με τον Γιάννη Τάτση στον πάγκο θα βγάζει μαχητικότητα είναι το μόνο σίγουρο.
Με λίγα λόγια, αν η Παναχαϊκή είχε εξ’ αρχής κανονικό προπονητή, μπορεί να είχε καλύτερη συγκομιδή, αλλά σε κάθε περίπτωση θα είχε πιο ανταγωνιστική εικόνα.