18 Ιουλίου, ημέρα Τρίτη, η Παναχαϊκή ξεκίνησε το “χτίσιμο” για τη φετινή χρονιά που θα τη βρει αγωνιζόμενη στο πρωτάθλημα της Football League, σε μία άκρως απαιτητική κατηγορία.
Πλέον φτάσαμε αισίως στις 6 Οκτώβρη, το πρωτάθλημα ξεκινάει στις 22 του ίδιου μήνα, αλλά και ο πιο αδαής, η λογική λέει πως καταλαβαίνει τα αυτονόητα…
Η Παναχαϊκή αντιμετώπισε την ΑΕΚ σε φιλικό παιχνίδι που μόνο τέτοιας φύσεως δεν ήταν. Κάθε άλλο, ο Μανόλο Χιμένεθ, παρέταξε ότι καλύτερο είχε στη διάθεσή του, εκτός από τους διεθνείς και τους τραυματίες, κάτι που είναι πέρα για πέρα τιμητικό για την ομάδα της Πάτρας. Δεν είδε το παιχνίδι ως αγγαρεία και αυτό βοήθησε και τις δύο πλευρές. Η Παναχαϊκή ήταν δεδομένο σε κάθε περίπτωση, ότι θα αντιμετωπίσει το παιχνίδι με σοβαρότητα, όπως και έγινε, αλλά σίγουρα όταν και ο αντίπαλος ειδικά τέτοιου βεληνεκούς, σε αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο παρά τη διαφορά κατηγορίας, αυτό κάτι δείχνει.
Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος, με το σκεπτικό ότι θα ακολουθήσει μία σειρά από φιλικά μέχρι την πρεμιέρα με τα Τρίκαλα και επομένως υπάρχει αρκετός χρόνος για δοκιμές με ανταγωνιστικές ομάδες, επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη θεωρητικά βασική ενδεκάδα μόνο στο πρώτο ημίχρονο, καθότι την Κυριακή υπάρχει σημαντικό φιλικό τεστ στη Σπάρτη. Βέβαια σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε κάτι χαρακτηριστικό από τις δηλώσεις του προπονητή της ομάδας, όπου τόνισε πως δεν υπάρχουν βασικοί και αναπληρωματικοί, κάτι που φάνηκε και με βάση την απόδοση που είχαν τα 22 παιδιά που αγωνίστηκαν, καθώς όλοι έδωσαν το 100%.
Στο πρώτο 45λεπτο, οι “κοκκινόμαυροι” αγωνίστηκαν με τους Βρονταρά κάτω από τα γκολπόστ, Πολίμο δεξιά, Μπουτζίκο αριστερά και Μακρυδημήτρη-Μπιτσάκο στο κέντρο της άμυνας. Στη μεσαία γραμμή επελέγησαν ως καθαρά αμυντικά χαφ οι Φωτάκης και Μουστακόπουλος, πιο μπροστά στο γνώριμο πλέον ρόλο του ο Γκίνο, δεξιά ο Στεργίδης, αριστερά ο Ελευθεριάδης και στην κορυφή της επίθεσης πήρε την ευκαιρία του ο Μωραϊτης, λόγω και της ξαφνικής αδιαθεσίας του Γκέσιου που τον άφησε εκτός αποστολής. Το συγκεκριμένο σχήμα, λειτούργησε άψογα και σύμφωνα πάντα με τις ποδοσφαιρικές αρχές του τεχνικού της ομάδας και δεν ξέφυγε σε καμία περίπτωση από την πεπατημένη και κυρίως πετυχημένη συνταγή. Ο Μπιτσάκος έδειξε όπως και στο παιχνίδι με την Καρδίτσα, ότι “κουμπώνει” με τον έμπειρο Μακρυδημήτρη στο κέντρο της άμυνας, ενώ ακόμα και ο Μωραϊτης που είχε καιρό να αγωνιστεί, δήλωσε “παρών” όντας ένας από τους πιο μαχητικούς παίκτες του πρώτου ημιχρόνου. Οι υπόλοιποι δεν χρίζουν ιδιαίτερου σχολιασμού, καθότι πάνω-κάτω αγωνίστηκαν όπως μας έχουν συνηθίσει, ο καθένας με τον τρόπο του και όλοι τους με μπόλικο πάθος!
Αφήνοντας στην άκρη την ατομική κριτική και σχολιάζοντας την ομαδική λειτουργία του πρώτου ημιχρόνου, η Παναχαϊκή επέλεξε να αρχίσει την πίεσή της έχοντας τους Μωραϊτη και Γκίνο να “πέφτουν” πρώτοι στην μπάλα και να δημιουργούν προβλήματα στα δύο στόπερ της ΑΕΚ, Τζανετόπουλο και Λαμπρόπουλο που πάντα προσπαθούσαν να φτιάξουν παιχνίδι από πίσω, μιας και πρόκειται για δύο αμυντικογενείς μεν παίκτες, αλλά αρκετά τεχνίτες που ξέρουν μπάλα. Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι η Παναχαϊκή άφηνε χώρο στην ΑΕΚ να φτιάξει παιχνίδι κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ανούσια υπεροχή των “κιτρινόμαυρων”, αλλά οι παίκτες του Οφρυδόπουλου από την πλευρά τους, όταν είχαν την δυνατότητα, έχτιζαν τις επιθέσεις τους με την μπάλα να περνάει πάντα από τα πόδια του αρχηγού Φωτάκη.
Ο ξαφνικός τραυματισμός του Γκίνο, άλλαξε τα πλάνα στο ημίωρο και ο Φουρλάνος που πέρασε στο παιχνίδι στο πλευρό του Φωτάκη, έφερε τον νεαρό Μουστακόπουλου να αγωνιστεί για λίγο ως δεκάρι ή και δίπλα στον Μωραϊτη. Αυτό το είχαμε δει και στο παιχνίδι του Κυπέλλου με την Καρδίτσα, όταν είχε γυρίσει τότε ο Γκίνο ως αμυντικό χαφ και είχε προωθηθεί ο νεαρός Μουστακόπουλος πιο μπροστά. Με την “μπίλια” στο πρώτο μέρος να κάθεται στο “κοκκινόμαυρο”, σίγουρα το πρόσημο ήταν θετικό, με ελάχιστες στιγμές αδράνειας στην αμυντική λειτουργία.
Δεν είναι και λίγο να έχεις απέναντί σου στη μεσαία γραμμή δύο κεντρικά χαφ κλάσης όπως ο Σιμόες και ο Αϊντάρεβιτς, από τους οποίους ειδικά από τον πρώτο, πέρναγε όλο το παιχνίδι της “Ένωσης”. Η δουλειά ωστόσο που έγινε στα χαφ της πατρινής ομάδας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ήταν αξιοθαύμαστη.
Στο δεύτερο μέρος, η εικόνα του παιχνιδιού άλλαξε άρδην, αλλά και αυτό έχει λογική εξήγηση. Η ΑΕΚ ανέβασε στροφές και από την ανούσια κατοχή του πρώτου ημιχρόνου, έγινε σαφώς πιο απειλητική. Σε αυτό βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι οι “ροσσονέρι” αγωνίστηκαν με διαφορετική ενδεκάδα, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική, απλά οι περισσότεροι παίκτες δεν είχαν αγωνιστεί ξανά μαζί και υπήρχαν κάποια κενά. Παρόλα αυτά, τα νέα παιδιά “ψήθηκαν” με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και είναι χαρακτηριστικό ότι παίκτες όπως ο Μασούρας, ο Μαστραντωνάκης, ο Μπούτιβας, ο Κωνσταντακόπουλος και ο σκόρερ για το 2-2 Κυνηγόπουλος, έκαναν κατάθεση ψυχής και κόντραραν στα ίσια παίκτες όπως ο “δαίμονας” Λιβάϊα που δύσκολα κόβεται όταν είναι στη μέρα του ή ο “πυραυλοκίνητος” Μπακάκης που πέρασε ως αλλαγή στο παιχνίδι.
Σωστή αλληλοκάλυψη με λογικά λάθη απειρίας, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της πατρινής ομάδας στο δεύτερο μέρος, αλλά δεν χρίζουν ιδιαίτερης ανησυχίας. Αυτά τα παιχνίδια εξάλλου, προσφέρονται για λάθη και για να παίρνεις μαθήματα, τα οποία θα βγουν χρήσιμα στο μέλλον, αν φυσικά δουλέψεις πάνω σε αυτά. Από τέτοια λάθη προήλθαν και τα γκολ της ΑΕΚ που της έδωσαν και τη νίκη.
Το τελευταίο σφύριγμα μπορεί να βρήκε νικήτρια την ΑΕΚ, αλλά η μεγάλη κερδισμένη της χθεσινής αναμέτρησης ήταν η Παναχαϊκή, που κατάφερε αφενός μεν να κοντράρει την πρώτη ομάδα της βαθμολογίας της Super League και αφετέρου δε να πείσει και τον πλέον άπιστο, ότι κάτι γίνεται σωστά εδώ πέρα. Μία ομάδα με ΜΟΝΟ Έλληνες παίκτες στο ρόστερ της, δηλώνει δυναμικά παρών ενόψει τους νέου πρωταθλήματος.
Βρε μήπως τελικά, η Παναχαϊκή έχει καλή ομάδα; Γιατί μέχρι πριν λίγο καιρό και μόλις αναχώρησε για το Καρπενήσι, οι καταστροφολόγοι ανέλαβαν δράση και άρχισαν τα γνωστά έργα τους που όπως φαίνεται δεν θα πιάσουν τόπο.
Καθρέφτης της κάθε ομάδας και της δουλειάς που γίνεται είναι το γήπεδο και εκεί φαίνεται τι ακριβώς χτίζεται εδώ και μήνες. Σε σημείο να γίνουμε γραφικοί ξαναλέμε το εξής: Η Παναχαϊκή θα είναι μία σκληροτράχυλη ομάδα και οι αντίπαλοι θα φτύνουν αίμα κυριολεκτικά και μεταφορικά για να την κερδίσουν. Απλά, όμορφα και κατανοητά. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, ας αλλάξει “κανάλι” ή άθλημα! Είναι αρκετά απλό! Σίγουρα το επίσημο παιχνίδι έχει άλλες απαιτήσεις, αλλά το ότι υπάρχει βάση για κάτι καλό φαίνεται από χιλιόμετρα!
Βέβαια, εδώ πρέπει να γίνει μία σημαντική παρατήρηση, αν όχι η σημαντικότερη απ’όλες. Το παιχνίδι με την ΑΕΚ, είχε μία λεπτομέρεια που αφορά την αγωνιστική εικόνα της πατρινής ομάδας. Η Παναχαϊκή αρέσκεται στο να παίζει ορθολογικό ποδόσφαιρο και σε αυτό βοήθησε η ΑΕΚ, που δεν έπαιξε “ταμπούρι” όπως λέμε στην ποδοσφαιρική ορολογία. Κάπως έτσι όμως, θα παίζουν οι περισσότερες ομάδες της Football League και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για την ομάδα. Γιατί τα περισσότερα παιχνίδια στο πρωτάθλημα θα έχουν ανάλογη εικόνα με αυτή που είχε το ματς Κυπέλλου με την Καρδίτσα. Ειδικά δε, στα παιχνίδια όπου οι θεωρητικά αδύναμες ομάδες θα έρχονται στην Αγυιά και εκεί θα πρέπει να διασπάσεις, τις καλά στημένες άμυνες. Αλλά αυτό είναι κάτι που το τεχνικό επιτελείο σε κάθε περίπτωση γνωρίζει καλύτερα από εμάς.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους ΥΓΙΕΙΣ φιλάθλους και οπαδούς της Παναχαϊκής, αλλά και σε εκείνους της ΑΕΚ για την εντυπωσιακή ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, κάτι που έφτασε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μέσω της NOVA. Στις μεμονωμένες περιπτώσεις εκείνων που προσπαθούν να χαλάσουν την ομορφιά, δεν χρειάζεται να σταθούμε. Από πέρσι ο κόσμος της Πάτρας, έχει δείξει άλλο επίπεδο και κουλτούρα, κάτι που επισφραγίστηκε χθες.
Γιώργος Σωτηρόπουλος