Ο Νίκος Σωτηρόπουλος εντάχθηκε στο τεχνικό επιτελείο των ακαδημιών μπάσκετ της ΕΑΠ και όπως λέει «.Ξεκίνησα το 1979-1980 στο ανοικτό του Απόλλωνα στην Ναυαρίνου από το μίνι, είμαι 40 χρόνια στο άθλημα και είμαι υπερήφανος γιατί στην πιο ευαίσθητη ηλικία του μπάσκετ αυτή που πρεσβεύω έτυχε να διδαχτώ τα μυστικά και βασικά του μπάσκετ με ότι καλύτερο από προπονητές υπήρχε εκείνη την εποχή με Γιουγκοσλάβους και Έλληνες προπονητές που έρχονταν για χάρη του Απόλλωνα και με μια φουρνιά συνομηλίκων παιδιών που έκαναν πορεία στο χώρο είτε παίκτες είτε προπονητές. .Έτσι έχω μια νοοτροπία πάνω στο μπάσκετ της ρομαντικής εκείνης εποχής που τίποτα δε σου χαρίζεται και μόνος σου τα κερδίζεις». Ερωτηθείς αν είναι μια νέα πρόκληση και ποια θα είναι η φιλοσοφία του τόνισε «Σαφώς στα 53 μου χρόνια η ΕΑΠ είναι μια πρόκληση για μένα γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσουμε να χτίζουμε από την αρχή μια μαγιά παιδιών μαθαίνοντας σωστά τα βασικά του μπάσκετ αλλά και διαπαιδαγωγώντας σωστά γιατί και αυτός είναι ο ρόλος μας, να αγαπήσουν το μπάσκετ, τον αθλητισμό να πάρουν εφόδια για την ζωή τους που θα τα βρουν μπροστά τους όπως πειθαρχία, ευγενή άμιλλα, αγάπη, συμπαράσταση, φιλία, συνεργασία. Να μάθουν να διεκδικούν στη ζωή τους και να σκέφτονται αισιόδοξα. Σίγουρα δεν θα γίνουν όλοι πρωταθλητές αλλά μέσα από αυτά τα παιδιά θα βγουν οι αυριανοί προπονητές ,παράγοντες ,διαιτητές, γιατροί ,φίλαθλοι και θα χτίσουν φιλίες διαχρονικές. Κάποια από αυτά τα παιδιά ευελπιστούμε να στελεχώσουν και αργότερα τα παραπάνω τμήματα της ομάδας μέχρι και την αντρική. Τον ίδιο στόχο έχουμε θέσει και με την διοίκηση». Μιλώντας για το δόγμα που θα έχει στην επιστροφή του μετά από 16 χρόνια στην ομάδα τόνισε «Στην απόφαση μου έπαιξε μεγάλο ρόλο ο τρόπος που με αγκάλιασε η διοίκηση της ΕΑΠ, εμπιστεύτηκαν σε μένα αυτό το ρόλο και είδα την όρεξη που έχουν να βοηθήσουν όσο μπορούν σε αυτό το νέο ξεκίνημα. Το δόγμα μου είναι δουλειά, συνεργασία, ταπεινότητα, αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη και καθόλου έπαρση γιατί τα αγαθά κόποις κτώνται. Όσο αφορά το πέρασμα μου πριν 16 χρόνια ήταν άλλες εποχές τότε και πιστεύω πως είχε δοθεί μεγαλύτερο βάρος στο βόλεϊ και το μπάσκετ είχε έρθει σε δεύτερη μοίρα, για αυτό και έμεινε πίσω».