Ο Μίμης Δομάζος θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αν όχι ο κορυφαίος Ελληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Τον “στρατηγό” του ελληνικού ποδοσφαίρου θα τιμήσει τη Δευτέρα το απόγευμα η Πάτρα σε ένα φιλικό παιχνίδι που θα διεξαχθεί στο γήπεδο της Παναχαϊκής στην Αγυιά στις 15.00.
Είναι ένας αγώνας όπου θα αγωνιστεί η ομάδα των παλαιμάχων της Παναχαϊκής με την ομάδα επίλεκτων της περιοχής όπου θα τιμηθούν κορυφαία ονόματα της ¨μεγάλης κυρίας¨ του Πελοποννησιακού ποδοσφαίρου. Το απόγευμα στις 19.00 στην ¨Αγορά Αργύρη” θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου του και προβολή της ταινίας για τη ζωή του, σε μια εκδήλωση που θα παρευρεθεί η εθελοντική ομάδα ¨ΧΑΡΙΣΕ ΖΩΗ¨ για να περάσει το μήνυμα της εθελοντικής προσφοράς του μυελού των οστών. Ο Μίμης Δομάζος υπήρξε ένα σπάνιο ταλέντο που για δύο δεκαετίες ως ¨στρατηγός¨ καθοδηγούσε το στράτευμα του με μοναδική μαεστρία. Ερωτευμένος ακόμη και τώρα με την πρώτη του αγάπη, τη μπάλα, άλλωστε η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται ποτέ, μπορεί να μιλάει ατελείωτες ώρες για τις εμπειρίες του για την εποχή εκείνη , αλλά και για το σήμερα.
Μιλώντας στον sportfmpatras.gr και στη Χριστίνα Βάγγαλη, αναφέρθηκε στο τότε και το τώρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς και στο πρωτάθλημα της μεγάλης κατηγορίας και την παρουσία του στην Πάτρα.
“Κατ αρχάς θα ήθελα να πω ότι χαίρομαι που θα έρθω στην Πάτρα και θα παίξω με την ομάδα των παλαιμάχων. Θα είναι μια ευκαιρία για τον κόσμο να δει γνωστά ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τους παλαίμαχους μιας άλλης εποχής που είχαν άλλους στόχους και έπαιζαν πιο πολύ για τη φανέλα και όχι για τα χρήματα. Βέβαια οι εποχές αλλάζουν και φυσικά άλλαξε και το ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι ότι αλλάζει προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο.
Στη δική μου εποχή σε κάθε ομάδα υπήρχαν τρεις με τέσσερις παίκτες που ξεχώριζαν και έκαναν τη διαφορά. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, όλοι είναι σχεδόν οι ίδιοι και επί πλέον ειδικά στη πρώτη κατηγορία οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είναι ξένοι με αποτέλεσμα να χάνονται τα δικά μας τα παιδιά. Αυτό φυσικά έχει επιπτώσεις και στην εθνική μας ομάδα και βλέπετε ότι βασικοί είναι αυτοί που παίζουν στο εξωτερικό και τα παιδιά που παίζουν στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι συνήθως αναπληρωματικοί.
Εγώ προσωπικά ξεκίνησα να παίζω σε χωμάτινα γήπεδα και με μπάλες με κορδόνι, καμία σχέση με τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα και στο θέμα αυτό σίγουρα σταθήκαμε άτυχοι.
Όπως είπα σε όλες τις ομάδες υπήρχαν κάποιοι που ξεχώριζαν, ήταν εποχή με μεγάλους ποδοσφαιριστές και ομάδες εκτός Αθηνών που δεν μπορούσαμε εύκολα να κερδίσουμε. Στη Θεσσαλονίκη ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ο Ηρακλής, στην Πάτρα η Παναχαϊκή που είχε πολύ καλή ομάδα, αλλά και σε άλλες πόλεις όλα τα παιχνίδια ήταν δύσκολα γιατί έπαιζαν σπουδαίοι παίκτες με ταλέντο και κυρίως ήταν Ελληνες γιατί ο Έλληνας έχει ταλέντο.
Προσωπικά σεβόμουν όλους τους αντιπάλους, αλλά δεν φοβόμουν κανένα και φυσικά πάντα προσπαθούσα να βγω νικητής όποιος και αν ήταν ο αντίπαλος. Ειδικά τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον και σε αυτά τα παιχνίδια και εντός και εκτός έδρας είχα πετύχει αρκετά γκολ και με διαφορετικούς τρόπους”
Φυσικά ο παλαίμαχος διεθνή άσσος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη μεγάλη του αγάπη τον Παναθηναϊκό και στην πορεία που έχει τα τελευταία χρόνια.
” Ο σημερινός Παναθηναϊκός είναι σε μία μεταβατική περίοδο καθώς με τα προβλήματα που υπάρχουν κάνει μια ανανέωση με ταλαντούχα παιδιά και πιστεύω ότι σιγά-σιγά θα βρει και πάλι το δρόμο του. Η προσπάθεια που γίνεται τώρα μου θυμίζει την εποχή που κάναμε και τότε ανανέωση. Τότε με προπονητή τον Στέφαν Μπόμπεκ είχαμε μείνει κάποιοι από τους παλιούς, εγώ ο Καμάρας, ο Σούρπης και ο Οικονομόπουλος και πέρναμε στην ομάδα νέα παιδιά.
Κάποιους από αυτούς τους κάναμε δοκιμαστικά τα οποία επέβλεπα εγώ προσωπικά. Θυμάμαι μία περίπτωση με τον Χάρη Γραμμό όπου μου είχαν πει ότι τον είχε ο Δαρίβας (παίκτης και μετά προπονητής) στον Ολυμπιακό και δοκιμαζόταν. Τον φέραμε στην προπόνηση και πριν καλά-καλά συμπληρωθούν δέκα πέντε λεπτά είπα να το πάρουμε και φυσικά υπέγραψε και έκανε μια πολύ καλή πορεία με κορυφαία φυσικά τη χρονιά που η ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης όπου αντιμετωπίσαμε μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών τον Αγιαξ”
Η χρονιά εκείνη η περίοδος 1970-71 ήταν από τις καλύτερες του “στρατηγού” αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αποκλείοντας τη Ζενές-Ες, τη Σλόβαν Μπρατισλάβας, την Εβερτον και τον Ερυθρό Αστέρα έπαιξε στις 2 Ιουνίου στον τελικό στο περίφημο Γουέμπλεϊ τότε που όλοι οι Ελληνες φίλαθλοι υποστήριζαν και ήθελαν νικητή τον Παναθηναϊκό. Τελικά η παρέα του Κρόϊφ, του Πίτερς, του Χάαν του Νέσκενς, του Χουλσόφ και των άλλων παικτών του ¨Αίαντα¨ κέρδισαν με 2-0 και κατάκτησαν τον τίτλο. Λίγους μήνες αργότερα έπαιξε για το διηπειρωτικό με τη Νάσιοναλ του Μοντεβιδέο 1-1 εντός και ήττα 1-2 στην Ουρουγουάη.
Έπαιξε σε όλα όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου με το ¨τριφύλλι” και την εθνική ομάδα και ήταν σχεδόν σε όλους τους αγώνες ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα ο κορυφαίος. Ήταν μία κατηγορία μόνος του και αξίζει πραγματικά ακόμη και σε αυτή την ηλικία να τον παρακολουθήσει κάποιος αύριο στο γήπεδο έστω και αν οι αντίπαλοι του θα τρέχουν περισσότερο, αλλά όπως είπε ο ίδιος θα προσπαθήσουμε και εμείς και αυτό σημαίνει πολλά για τον Μίμη Δομάζο. Και σαν επίλογο την απάντηση που έδωσε όταν του δώσαμε το χαρακτηρισμό του κορυφαίου.
“τότε δεν ήμουν μόνο εγώ, τότε υπήρχαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές κάτι που δεν το βλέπουμε σήμερα”
Επιμέλεια: Χριστίνα Βάγγαλη
