Συνέντευξη στον Προκόπη Χ. Κόγκο ([email protected])
«Ελλάδα-ΗΠΑ συμμαχία» παραφράζοντας το παλιό πολιτικό σλόγκαν περασμένων δεκαετιών αλλά είναι αυτό που κουμπώνει άψογα στην κίνηση που έγινε προ ημερών όπου η Αμερικανή ομάδα New Trier Aquatics μάζεψε χρήματα κα δώρισε ένα ηλεκτρονικό χρονόμετρο στο ΝΟΠ!
Κοινός παρανομαστής των δυο πλευρών είναι ο Πατρινός πρώην πολίστας του ΝΟΠ και νυν προπονητής της New Trier Aquatics που βρίσκεται στο Σικάγο, Απόστολος Καραγιάννης.
Με αφορμή την επίσκεψη της Αμερικανικής ομάδας στην Πάτρα το καλοκαίρι του 2019, είδαν πως το ανοιχτό κολυμβητήριο του ΝΟΠ, δεν διέθετε χρονόμετρο και έτσι με πρωτοβουλία δική του αλλά και της διοίκησης, συγκέντρωσαν χρήματα και βοήθησαν σημαντικά για να αγοραστεί ηλεκτρονικό χρονόμετρο.
Ο Απόστολος Καραγιάννης μίλησε στον «Κόσμο» για το πως πρόεκυψε αυτή η κίνηση, για το επίπεδο του πόλο στις ΗΠΑ αλλά και για την δική του περιπέτεια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού…
-Πως προέκυψε η κίνηση της ομάδας New Trier Aquatics που είσαι προπονητής της για να δωρίσετε χρονόμετρο;
Απ. Κ.: «Κατά την διάρκεια του προπονητικού καμπ που είχαμε, στο κολυμβητήριο του ΝΟΠ τον Ιούνιο του ’19, οι αθλητές μου παρατήρησαν ότι η ανοιχτή πισίνα δε διέθετε πίνακα σκορ και χρονόμετρα 30’’. Με πρωτοβουλία των αρχηγών με πλησίασαν και ρώτησαν αν μπορούμε να κάνουμε fundraise , έρανο στα ελληνικά, προκειμένου να συνδράμουμε στην αγορά του εξοπλισμού. Μίλησα με τον ΝΟΠ και πιο συγκεκριμένα με τον Μάκη Γεωργαρά, εκδήλωσα τις προθέσεις μας και μου έδωσε τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει ο εξοπλισμός για να είναι σύμφωνος με τα διεθνή στάνταρ. Πέρυσι τα Χριστούγεννα λοιπόν ξεκινήσαμε την καμπάνια και καταφέραμε να μαζέψουμε ένα σημαντικό ποσό που δόθηκε απευθείας στην Quince , τον προμηθευτή. Το καλοκαίρι ήρθα διακοπές στην Ελλάδα, πήγα στο ΝΟΠ και ένιωσα μεγάλη χαρά που είδα τα χρονόμετρα στο ανοιχτό κολυμβητήριο».
– Πως είναι το επίπεδο του πόλο στις ΗΠΑ;
ΑΠ. Κ: «Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει επαγγελματική λίγκα πόλο ούτε στις γυναίκες ούτε στους άνδρες. Υπάρχει όμως ανεπτυγμένη παραγωγική διαδικασία αθλητών μέσω του σχολικού αθλητισμού. Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τουλάχιστον 2 διαφορετικά αθλήματα κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Αν θέλουν τα παιδιά να αφοσιωθούν σε ένα σπορ, στο πόλο στην περίπτωσή μας, τότε απευθύνονται στους συλλόγους, σαν την ομάδα που δουλεύω, New Trier Aquatics. Την ευθύνη των συλλόγων έχει η οικεία ομοσπονδία (USA Water Polo). Η ομοσπονδία είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία εθνικών ομάδων και διοργανώνει ετήσια τουλάχιστον 20 τουρνουά, όλων των ηλικιακών κατηγοριών. Κύριος στόχος του αθλητή/πολίστα είναι να καταφέρει να γίνει τόσο καλός ώστε να μπορέσει να παίξει και στο Κολέγιο, παίρνοντας υποτροφία, πράγμα πολύ δύσκολο όπως θα δείτε με τους αριθμούς παρακάτω. Να είσαι μόνο καλός παίχτης βέβαια δεν φτάνει. Πρέπει να έχεις και άριστους βαθμούς αλλιώς το Πανεπιστήμιο σε απορρίπτει. Η τέλεια εφαρμογή δηλαδή του «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Συνολικά, λίγο περισσότερο από το 7% των αθλητών λυκείου (περίπου 1 στους 13) συνεχίζουν να παίζουν αθλητικά στο κολέγιο και λιγότερο από το 2% των αθλητών λυκείου (1 στους 57) συνεχίζουν να παίζουν στα σχολεία NCAA Division I, την ανώτερη κατηγορία. Οι καλύτεροι παίχτες των Πανεπιστημίων είναι και αυτοί που στελεχώνουν τις Εθνικές Ομάδες των ΗΠΑ. Αν κάποιος παίχτης ή παίχτρια θέλει να συνεχίσει επαγγελματικά η μόνη διέξοδος είναι να έρθει στην Ευρώπη. Πράγμα που έκαναν αρκετοί Αμερικάνοι πέρυσι, καθότι και Ολυμπιακή Χρονιά. Οι πιο πολλοί μάλιστα έπαιξαν στην Ελλάδα το 2020. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν , στόχος των προπονητών και των συλλόγων, είναι να συμμετέχουν επιτυχημένα στην παραγωγική διαδικασία. Παίζουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα τουρνουά και προσπαθούμε να μπαίνουμε στις κορυφαίες ομάδες. Επίσης, όσο πιο πολλοί αθλητές μας συνεχίζουν να παίζουν σε Κολεγιακό επίπεδο τόσο πιο χαρούμενους μας κάνει».
– Οι εγκαταστάσεις που διαθέτουν στις ΗΠΑ, σε τι επίπεδο είναι σε σχέση με την Ελλάδα;
ΑΠ.Κ.: «Το πλήθος των εγκαταστάσεων και μόνο δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα. Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι κάθε Γυμνάσιο (High School) και κάθε Κολέγιο έχει την δικιά του πισίνα. Βέβαια και εδώ υπάρχουν οι «μικροπολιτικές» που φέρνουν εμπόδια, κόντρες μεταξύ των συλλόγων, κόντρες μεταξύ πόλο και κολύμβησης κ.ο.κ.».
– Παρακολουθείς από εκεί που είσαι την πορεία του Πατρινού πόλο;
ΑΠ.Κ.: «Βεβαίως και παρακολουθώ! Όλοι οι τωρινοί προπονητές στην Πάτρα είναι πρώην συμπαίχτες και φίλοι και δεν χάνω τις εξελίξεις και τα κουτσομπολιά! Εξάλλου η τεχνολογία το κάνει ακόμη πιο εύκολο να είμαστε σε επαφή. Χαίρομαι με τις επιτυχίες που έχει τους τελευταίους μήνες η Πατρινή υδατοσφαίριση».
– Έχεις μετανιώσει που έφυγες για τις ΗΠΑ;
ΑΠ.Κ.: «Τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα όμως δεν έχω μετανιώσει. Η προσαρμογή ήταν μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Ευτυχώς όμως εγώ και η γυναίκα μου τα καταφέρνουμε μέχρι στιγμής. Η αλήθεια είναι ότι μας λείπουν πολύ οι άνθρωποι μας, η οικογένειά μας και οι φίλοι μας. Σκέψεις για επιστροφή στο κοντινό μέλλον δεν υπάρχουν».
– Ποια είναι τα όνειρα σου σε ότι έχει να κάνει με το πόλο ;
ΑΠ.Κ.: «Το πόλο είναι το χόμπι μου, η καψούρα μου, όπως ήταν και στην Ελλάδα. Έχω την πρωινή μου δουλειά, Μηχανικός Υπολογιστών, που μου προσφέρει τα προς το ζην. Η πισίνα είναι κάτι που με γεμίζει προσωπικά και με φέρνει σε ισορροπία. Φεύγω από την δουλειά κουρασμένος το απόγευμα, κατευθείαν στην πισίνα για 2 ώρες προπόνηση με τα παιδιά, αλλά το βράδυ γυρίζω σπίτι γεμάτος και «ξεκούραστος». Όνειρο είναι κάποια στιγμή να γίνω μέλος του προπονητικού επιτελείου της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ, σε οποιαδήποτε ηλικιακή κατηγορία ή φύλλο. Να συμμετάσχω δηλαδή με την Εθνική σε μια μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Είμαι ήδη μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας αφού έχω προσληφθεί σαν Περιφερειακός Προπονητής των αγοριών 18U για τις Μέσο-δυτικές Πολιτείες. Με λίγο τύχη και πολλή δουλειά, ίσως τα καταφέρω. Όπως και να έχει πάντως το να ασχολούμαι με το άθλημα που αγαπώ στην άλλη άκρη του κόσμου μου δίνει πολλή χαρά».