Με το πέρασμα των χρόνων το ποδόσφαιρο αρχίζει και μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα αθλητικό χρηματιστήριο και λιγότερο σε έναν τρόπο διασκέδασης.
Κάθε χρόνο οι ομάδες ξοδεύουν πακτωλούς χρημάτων για να φτιάξουν δυνατές ομάδες με σκοπό, όχι να κερδίσουν τους τίτλους που διεκδικούν, αλλά τα χρηματικά οφέλη που προσφέρουν οι διοργανώσεις στις οποίες αυτές συμμετέχουν.
Η αξία της συμμετοχής αρχίζει και φθείρει σαν έννοια, καθώς αυτό που έχει γίνει πλέον θέσφατο είναι η αποτελεσματικότητα και η γρήγορη απόκτηση προσόδων. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που οι μάνατζερ εμπλέκονται με το ποδόσφαιρο στις νεαρότερες ηλικίες. Αλήθεια όμως πως φτάσαμε ως εδώ;
Η “χαμένη” γειτονιά
Τα παλαιότερα χρόνια υπήρχε η έννοια της γειτονιάς και όσο κλισέ και αν ακούγεται ήταν μια μεγάλη οικογένεια.
Αθλητικές εγκαταστάσεις και πάρκα δεν υπήρχαν και τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα σε αλάνες. Πολλές φορές μάλιστα υπήρχαν και τα ντέρμπι μεταξύ των ομάδων από διαφορετικές γειτονιές με σκοπό, όχι την κατάκτηση κάποιου τροπαίου, αλλά την ηθική ικανοποίηση ότι η δική τους γειτονιά ήταν η καλύτερη. Μετά το τέλος των παιχνιδιών, όταν βράδιαζε δηλαδή και δεν μπορούσαν να δουν άλλο για να παίξουν, οποιαδήποτε παρεξήγηση είχε δημιουργηθεί μέσα στο παιχνίδι λυνόταν και όλοι επέστρεφαν στα σπίτια έχοντας ανανεώσει πρώτα το ραντεβού τους για την επόμενη αναμέτρηση.
Δυστυχώς, όσο πέρναγαν τα χρόνια η τόσο όμορφη αυτή έννοια άρχισε να σβήνει, με αποτέλεσμα στην σημερινή εποχή να έχει επέλθει η ολοκληρωτική αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων.
Εγκλωβισμένοι σε μια οθόνη
Η τεχνολογία έχει φτάσει πλέον σε τέτοιο επίπεδο που μπορείς να παρακολουθήσεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξάγεται στην άλλη άκρη του κόσμου και μάλιστα σε υψηλή ευκρίνεια. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τα βιντεοπαιχνίδια, τα οποία με την πάροδο των χρόνων έχουν εξελιχθεί τόσο που έχουν υποκαταστήσει το πραγματικό παιχνίδι.
Τα παιδιά θεωρούν πλέον ότι μέσο επικοινωνίας με τους συνομηλίκους τους είναι τα κοινωνικά δίκτυα και οι κονσόλες. Η φήμη τους και η κοινωνική τους αποδοχή ορίζεται από το πόσους φόλουερς έχουν και όχι από τον τρόπο που φέρονται στους γύρω τους. Έτσι αρκούνται σε μια φωτογραφία που τους δείχνει να παίζουν ποδόσφαιρο έχοντας αψεγάδιαστη εμφάνιση, αντί να προπονούνται σκληρά για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους.
Κατάληξη όλων αυτών, είναι μια μέτρια καριέρα με πολλούς όμως ηλεκτρονικούς ακόλουθους.
Στο βωμό του χρήματος
Οι μεγάλες εταιρείες έχουν εισέλθει για τα καλά στο χώρο του αθλητισμού, βγάζοντας πολλά εκατομμύρια ευρώ από τις διαφημίσεις. Ο “βασιλιάς των σπορ”,όπως ήταν φυσικό, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον γενικότερο κανόνα.
Οι ομάδες και οι παίκτες πλέον προσπαθούν, σαν άλλοι πλασιέ, να σου πουλήσουν τα προϊόντα που διαφημίζουν μέσα και έξω από το γήπεδο. Επώνυμα αυτοκίνητα, ακριβά παπούτσια και ρούχα έχουν την τιμητική τους σε κάθε ποδοσφαιρική αναμέτρηση.
Αποτέλεσμα αυτής της συνεχιζόμενης έκθεσης στην πληροφορία είναι τα νέα παιδιά να ταυτίζουν το αγαπημένο τους άθλημα με το χρήμα και όχι με την αξία του ευ αγωνίζεσθαι.
Η κρυφή ελπίδα
Όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε με τον κορονοϊό έχει επηρεάσει την ζωή μας αρνητικά σε πολλούς τομείς, όμως μπορεί μέσα από όλη αυτή την ταλαιπωρία να είναι η ευκαιρία για μια καινούργια αρχή. Οι άνθρωποι έχουν καταλάβει πλέον, ότι τα σημαντικά πράγματα στην ζωή δεν είναι το χρήμα και οι πολυτέλειες, αλλά η συντροφικότητα, η προσωπική επαφή και τα απλά καθημερινά πράγματα. Αν το ποδόσφαιρο ακολουθήσει αυτό το πρίσμα τότε θα καταφέρει να επιστρέψει και να γίνει το άθλημα που αγαπήσαμε. Αν πάλι όχι, τότε είναι καταδικασμένο στο εγγύς μέλλον να χάσει κάθε ηθική αξία που πρεσβεύει. Το μέλλον θα δείξει.