Η στήλη ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ φέρνει στη μνήμη την 14η Ιουνίου 1987, μια ημερομηνία σταθμός για τον ελληνικό αθλητισμό. Ήταν η ημέρα που η εθνική μας ομάδα μπάσκετ κέρδισε στον τελικό του 25ου Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, κέρδισε τη Σοβιετική Ενωση και ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης. Μια επιτυχία που ένωσε όλους τους Έλληνες και τους ανάγκασε να βγούνε στους δρόμους για να πανηγυρίσουν, από άκρου εις άκρο σε όλη τη χώρα. Από το πρώτο νικηφόρο παιχνίδι με 109-77 επί της Ρουμανίας στις 3 Ιουνίου με τους 44 πόντους του Νίκου Γκάλη μέχρι τον τελικό βήμα-βήμα, μέρα-μέρα τα παιδιά του Κώστα Πολίτη χάρισαν μοναδικές στιγμές σε έναν κόσμο που διψούσε για μια μεγάλη επιτυχία, όχι απλά μια εθνικής ομάδας, αλλά ενός ολόκληρου έθνους. Για αυτό και η εθνική μας ομάδα του μπάσκετ έγινε η <αγαπημένη> όλων των Ελλήνων και το Final Countdown του Σουηδικού συγκροτήματος <Europe> θα παραμένει το αγαπημένο όλων των Ελλήνων φιλάθλων. Νίκος Γκάλης, Νίκος Σταυρόπουλος, Παναγιώτης Γιαννάκης, Αργύρης Καμπούρης, Νίκος Λινάρδος, Παναγιώτης Καρατζάς, Μιχάλης Ρωμανίδης, Νίκος Φιλίππου, Λιβέρης Ανδρίτσος, Παναγιώτης Φασούλας, Μέμος Ιωάννου και Φάνης Χριστοδούλου ήταν οι εκλεκτοί του ομοσπονδιακού μας προπονητή. Το ξεκίνημα, η πρεμιέρα με Ρουμανία και στη συνέχεια με Γιουγκοσλαβία 84-78, με Ισπανία 89-106, με Ρωσία 66-69, με Γαλλία 82-69, με Ιταλία 90-78 και με Γιουγκοσλαβία 81-77 στον ημιτελικό. Αντίπαλος στον τελικό η πανίσχυρη Σοβιετική Ενωση που από την έναρξη των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων εθνικών ομάδων το 1935 μέχρι το 1985 είχε κερδίσει 14 φορές τον τίτλο. Μια ομάδα που είχε στις τάξεις της σπουδαίους αθλητές όπως ο Βάλτερς, ο Βολκόφ, ο Μαρτσουλιόνις και ο Τσατσένκο έχοντας στον πάγκο τον Αλεξάντερ Γκομέλσκι έναν από τους κορυφαίους προπονητές του αθλήματος όλων των εποχών με επτά ευρωπαϊκές κατακτήσεις. Την ημέρα εκείνη όπως την περιγράφουν όσοι την έζησαν όλη η χώρα ήταν στο πόδι. Οι ετοιμασίες από νωρίς που θα παρακολουθήσει ο καθένας τον αγώνα και πως θα πανηγυρίσει με την παρέα του στο τέλος. Ήταν τόση σιγουριά που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα χαθεί ο τίτλος. Το Στάδιο φυσικά γεμάτο, δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα και όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε μέσω της ΕΡΤ το παιχνίδι ακούγοντας την περιγραφή του Φίλιππα Συρίγου. Η αναμέτρηση πήγαινε πόντο με πόντο, στήθος με στήθος και η αγωνία στο κατακόρυφο μέχρι το τελικό 89-89 της κανονικής περιόδου. Στην παράταση και ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο 101-101 ο Αργύρης Καμπούρης κέρδισε φάουλ και δύο βολές. Ο <αγαθός γίγαντας> πέτυχε και τις δύο για το τελικό 103-101 υπέρ της εθνικής μας, αφού οι Σοβιετικοί αστόχησαν στην τελευταία επίθεση δίνοντας το έναυσμα σε έναν ολόκληρο λαό να πανηγυρίσει αυτή την τεράστια επιτυχία που ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την αναγέννηση του αθλήματος. Ήταν μια επιτυχία που θα μείνει αλησμόνητη σε όσους την έζησαν και τη διηγούνται ακόμη και τώρα με έντονα συναισθήματα και την οποίαν εκμεταλλεύτηκαν οι άνθρωποι του μπάσκετ τόσο σε επίπεδο εθνικών ομάδων, όσο και σε συλλογικό.
Χριστίνα Βάγγαλη