Ο Ραντοβάνοβιτς επιλέχθηκε για τη Γιουγκοσλαβική Εθνική ομάδα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για δόκιμους , που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία τον Ιούλιο του 1973, συνεισφέροντας μετριοπαθώς στην προσπάθεια της Γιουγκοσλαβίας για χάλκινο μετάλλιο με 2,2 πόντους ανά παιχνίδι.
Τον Ιούλιο του 1975, ο Ραντοβάνοβιτς, ο οποίος ήταν δεκαοχτώ χρονών, έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας,έναντι του Καναδά στο Χαλα Πίνκι ως μέρος του Διεθνούς Κυπέλλου.
Ακολούθησαν πολλές ακόμα επιτυχίες και Αμέσως μετά τη συνταξιοδότησή του από το μπάσκετ το 1990 στη Βενετία , ο τριάντα τριών ετών Ραντοβάνοβιτς μετακόμισε στο Σεράγεβο με τη σύζυγό του και τα δύο μικρά παιδιά τους. Επιστρέφοντας στην πόλη όπου έχει ζήσει στο παρελθόν για έντεκα χρόνια μεταξύ 1972 και 1983.
Λιγότερο από δύο χρόνια μετά, ξέσπασε ο πόλεμος στη βοσνία και ο Ραντοβανόβιτς και η οικογένειά του κατέφυγαν στο Βελιγράδι, όπου ζει εκεί μέχρι σήμερα. Ο “γίγαντας” που αγαπά την Ελλάδα και το καλό φαγητό, σε πρόσφατη συνάντηση που είχε με τον επί χρόνια φίλο του, καθηγητή πανεπιστημίου κ. Γεώργιο Νεκτάριο Λόη, επίσης κάτοικο Βελιγραδίου, “ταξίδεψαν” στη χρύση εποχή, τότε που στις 14 Ιουνίου του 1987, η ομάδα του Κώστα Πολίτη, με οδηγούς τους Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Φάνη Χριστοδούλου και τα άλλα παιδιά, κέρδιζε με 103-101 την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση στο ασφυκτικά γεμάτο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και ανέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της , στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο Ράτκο Ραντοβάνοβιτς επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα με την οικογένεια του και διατηρεί άριστες σχέσεις με τους δικούς μας.. θρύλους Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη, τιμώντας έτσι την Ελληνοσερβική φιλία.
(Στη φωτογραφία, είναι μαζί με τον πρόεδρο του ΙΕΘΠ Πάτρας, καθηγητή πανεπιστημίου- ιστορικός Σλαβολόγος, κ. Γεώργιο Νεκτάριο Λόη)
Επιμέλεια: Χριστίνα Βάγγαλη
