ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ το 2004 άνοιξε η αυλαία του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου με την οικοδέσποινα Πορτογαλία να φιλοξενεί στην πόλη Πόρτο την εθνική μας ομάδα. Παιχνίδι με το οποίο άρχισε η ξέφρενη πορεία της γαλανόλευκης <αρμάδας> του Οτο Ρεχάγκελ. Μια πορεία πέρα από κάθε λογική ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά που κατέδειξαν ότι το ποδόσφαιρο παραμένει ο <βασιλιάς> των σπορ. Στο περίφημο Στάδιο <Ντραγκάο> παρουσία περίπου πενήντα χιλιάδων θεατών και με διαιτητή τον Ιταλό Κολίνα μία από τις πιο διάσημες <σφυρίχτρες> και απέναντι στην ομάδα του Φελίπε Σκολάρι ο <Οθωνας> παράταξε τους Νικοπολίδη, Σειταρίδη, Καψή, Δέλλα, Φύσσα, Ζαγοράκη, Μπασινά, Καραγκούνη, Γιαννακόπουλο, Βρύζα, Χαριστέα. Το γρήγορο γκολ του Καραγκούνη στο 7΄έδειξε τις διαθέσεις των διεθνών μας κόβοντας τη φόρα των Πορτογάλων. Ακολούθησε ένα ακόμη γκολ στο 51΄με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μπασινά και το μόνο που κατάφεραν οι γηπεδούχοι ήταν να μειώσουν στο 90΄με τον 19χχρονο τότε Ρονάλντο που είχε μπει στο παιχνίδι αλλαγή στη θέση του Σιμάο. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ο ομοσπονδιακός μας προπονητής χρησιμοποίησε και τους Κατσουράνη (Καραγκούνης) και Νικολαίδη (Γιαννακόπουλο). Αρχηγός αποστολής στο πιο όμορφο ταξίδι της εθνικής μας ομάδας ο αναπληρωτής πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπoνδίας Βασίλης Χατζηαποστόλου που μίλησε στον sportfmpatras.gr φέρνοντας και πάλι στη μνήμη του την πρεμιέρα του τουρνουά.
“Στην Πορτογαλία πήγαμε για να δώσουμε το παρόν σε μία ποδοσφαιρική γιορτή και μόνο το γεγονός ότι είχαμε προκριθεί στις καλύτερες δεκαέξι ομάδες τις Ευρώπης ήταν επιτυχία. Πήγαμε χαλαρά δηλαδή χωρίς άγχος και είπαμε θα παίξουμε, θα προσπαθήσουμε και ότι βγει. Το άγχος πιστεύω ότι το είχε η Πορτογαλία γιατί σαν οικοδέσποινα έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσει το παιχνίδι. Τα παιδιά είχαν καλή διάθεση και αυτό είχε φανεί από την προηγουμένη του αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν στο δίτερμα είχαμε πολλά γκολ και το σκορ έληγε 7-8, 9-8 η 10-9 τότε υπήρχε ενθουσιασμός μεταξύ των παικτών μεγαλύτερος σε αντίθεση εάν ένα διπλό έληγε με λίγα γκολ. και μπορώ να πω ότι αυτό ήταν ένα τεστ ένα κριτήριο. Βέβαια μεταξύ των παικτών υπήρχε ένα άριστο κλίμα, ένα εκπληκτικό δέσιμο, αγάπη μεταξύ τους και αυτό ήταν ένα από τα ατού της εθνικής μας. Προσωπικά τέτοιο κλίμα δεν έχω ξανασυναντήσει όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στις εθνικές ομάδες. Φυσικά το δέσιμο αυτό ξεκίνησε σιγά-σιγά από την προκριματική φάση, όπου αν εξαιρέσει κανείς τα δύο πρώτα παιχνίδια στη συνέχεια αρχής γενομένης από τον αγώνα με την Αρμενία ανέβηκε η απόδοση, ήρθαν τα αποτελέσματα και φυσικά και η πρόκριση στην τελική φάση. Νίκη λοιπόν στην πρεμιέρα μετά από καλή εμφάνιση και από εκεί και πέρα ακολούθησε μια πορεία που κανείς μας δεν μπορούσε να φανταστεί. Συναισθήματα απερίγραπτα που ζήσαμε και εμείς και όλη η Ελλάδα και τα οποία δύσκολα θα επαναληφθούν”
Η εθνική μας μετά τον αγώνα της πρεμιέρας στο πλαίσιο του πρώτου ομίλου αντιμετώπισε την Ισπανία με την οποία ήρθε ισόπαλη με 1-1 (το γκολ ο Χαριστέας) και την Ρωσία από την οποία ηττήθηκε 1-2 (Βρύζας). Πρώτη στον όμιλο τερμάτισε η Πορτογαλία και στην δεύτερη θέση η εθνική μας που ισοβάθμησε με την Ισπανία, αλλά είχε καλύτερο συντελεστή τερμάτων και πέρασε στην επόμενη φάση. Επόμενος αντίπαλος η Γαλλία του Ζιντάν, την οποία κερδίσαμε με 1-0 (Χαριστέας), ακολούθησε η Τσεχία, νίκη με 1-0 στην παράταση (Δέλλας) και στον τελικό στο <Ντα Λουζ> αντίπαλος και πάλι η Πορτογαλία που την κερδίσαμε και πάλι αυτή τη φορά με 1-0 με το γκολ του Αγγελου Χαριστέα και ανεβήκαμε στην κορυφή της Ευρώπης.
Χριστίνα Βάγγαλη