Η ελληνική γλώσσα φημίζεται για το πλούσιο λεξιλόγιο της. Μάλιστα ο Γάλλος καθηγητής του πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ χαρακτήρισε τη γλώσσα μας την ωραιότερη της Ευρώπης γιατί έχει την ομοιογένεια σαν τη Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτή, έχει τη σαφήνεια της Γαλλικής αλλά έχει μεγαλύτερη ακριβολογία, είναι πιο εύλογη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Είναι όμως στιγμές που και αυτός ο ίλιγγος των λέξεων δεν μπορεί να αποτυπώσει τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος όταν χάνεται ένας νέος άνθρωπος. Τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ζωή είναι τα πάντα, είναι όμως και ένα τίποτα. Μια μόνο στιγμή αρκεί να φέρει τα πάνω κάτω. Από τη χαρά στη λύπη, από την ευτυχία στη δυστυχία και από τη ζωή στο θάνατο. Μια μόνο στιγμή, μια σταγόνα στον ωκεανό και το χαμόγελο γίνεται δάκρυ. Και τα δάκρυα τις τελευταίες ημέρες στέρεψαν από τις απώλειες νέων ανθρώπων. Η αρχή έγινε στην Ισπανία με τον 35χρονο διεθνή ποδοσφαιριστή Χοσέ Αντόνιο Ρέγες να χάνει τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα. Δύο εικοσιτετράωρα μετά ένας δικός μας άνθρωπος ο Γιώργος Ξενίδης παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ηρακλή, της ΑΕΚ, της Κυπριακής Ανόρθωσης και του Ιωνικού έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 45 χρόνων. Λίγο νωρίτερα ένα ακόμη σοκ για την οικογένεια του Ηρακλή, καθώς ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Τάκης Κόμνος έχασε την 15χρονη κόρη του Βασιλική. Στιγμές και γεγονότα που καταδεικνύουν ότι η ζωή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη, ένα ατέλειωτο ταξίδι άγνωστο, απρόβλεπτο και ταυτόχρονα συναρπαστικό. Η διαδρομή βέβαια του καθενός είναι διαφορετική, αλλά δεν χρειάζεται να βλέπουμε δικούς μας ανθρώπους να αρρωσταίνουν η να φεύγουν από τη ζωή για να δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό μας και στον πλησίον μας και ας μάθουμε επιτέλους να συγχωρούμε και να φροντίζουμε όχι μόνο τη σωματική αλλά και την ψυχική μας υγεία και να δίνουμε ένα χέρι βοηθείας στους ανθρώπους που το χρειάζονται και κυρίως αυτούς που βιώνουν την απώλεια δικών τους ανθρώπων.
Χριστίνα βάγγαλη