Λύτρωση ήταν για τον Χρανιώτη η αποχώρηση από το Survivor, έτσι όπως ταλαιπωρούνταν τελευταία. Τον είχαμε έγνοια όλοι οι τηλεθεατές έτσι όπως πηγαινοέφερνε το σαρκίο του στις παραλίες της Δομινικανής Δημοκρατίας και τους απαιτητικούς στίβους των αγωνισμάτων. Με μέτρια αγωνιστική απόδοση, με συνεχείς και ανεξέλεγκτους εκνευρισμούς όταν έχανε, χωρίς την παρέα του Μπο με τον οποίο σκαρώνανε στιχάκια συνοδεία κιθάρας και με φανερό κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στο… ίνδαλμά του, τον Αγγελόπουλο, αλλά και την Ευρυδίκη, την οποία παραδεχόταν (άγνωστο γιατί), ως μεγάλη αθλήτρια, έδειχνε να έχει φτάσει στα όριά του.
Μόλις οι Διάσημοι ηττήθηκαν στον αγώνα της ομαδικής ασυλίας από τους Μαχητές (με 10-6) και ο ίδιος έχασε την ατομική ασυλία (την οποία κέρδισε η Ευρυδίκη) και βγήκε υποψήφιος για αποχώρηση απέναντι στον Αγγελόπουλο, αποδέχθηκε σχεδόν μοιρολατρικά τις εξελίξεις, προετοιμαζόμενος για την έξοδο, πριν ακούσει – όπως ομολόγησε – τα δυσάρεστα νέα από τον Σάκη Τανιμανίδη!
Ο Χρανιώτης ήταν έτσι κι αλλιώς ο αδύναμος κρίκος των Διάσημων. Και αγωνιστικά ήταν ο πιο ασταθής, αλλά και στην ψηφοφορία ήταν κάτω από Αγγελόπουλο και Ευρυδίκη. Άρα ήταν ο πιο πιθανός για να φύγει σε περίπτωση ήττας της ομάδας του, εκτός κι αν κέρδιζε την ατομική ασυλία. Συγκριτικά δε, ίσως (λέμε ίσως) να είναι η πιο δίκαιη εξέλιξη η αποχώρησή του.
Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο έχασαν οι Διάσημοι δεν τιμά καθόλου την ομάδα τους. Στον πιο κρίσιμο αγώνα που έδωσαν μέχρι τώρα εμφάνισαν μία θλιβερή εικόνα. Και εντάξει, ο Χρανιώτης ο ίδιος έχει δείξει ότι αγωνιστικά δεν είναι και ο υπεραθλητής. Αλλά οι άλλοι δύο συμπαίκτες του, που υποτίθεται είναι δυνατοί και ατρόμητοι, τελικά κλάταραν μπροστά στην πρόκληση και το καθήκον να τα δώσουν όλα για να κρατήσουν αλώβητη την ομάδα τους. Η οποία έχει γίνει ο περίγελος της Καραϊβικής και θα καταντήσει ανέκδοτο στα στόματα των ντόπιων, του κάθε Χοσέ και του κάθε Σεμπαστιάν.
Ο Χρανιώτης είναι ο τρίτος στη σειρά παίκτης που φεύγει από τους Διάσημους! Και μόνο ότι οι Μαχητές τους πιάνουν κορόιδα στους αγώνες ασυλίας τώρα τελευταία θα έπρεπε να τους κεντρίσει τον εγωισμό και τουλάχιστον να τα δώσουν όλα. Έχασαν όμως με κατεβασμένα χέρια, εμφανίζοντας ένα θλιβερό σύνολο και μία εικόνα για λύπηση!
Σε κάτι τέτοια ξεχωρίζουν οι ηγέτες, οι προσωπικότητες, οι δυνατοί χαρακτήρες. Και ο Αγγελόπουλος με την Ευρυδίκη ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελλιποβαρείς! Την ώρα που όφειλαν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, να φτύσουν αίμα και να ποτίσουν με ιδρώτα την αμμουδερή γη, έχαναν χαλαρά κι ωραία, αφήνοντας τον αδύναμο συμπαίκτη τους βορά στις διαθέσεις των… πολεμοχαρών αντιπάλων. Έδειχναν σαν να εγκαταλείπουν τον «συμπολεμιστή» τους καταμεσής του ναρκοπεδίου και να οπισθοχωρούν τρέχοντας για να σωθούν οι ίδιοι! Το 10-6 με το οποίο έχασαν είναι ένα σκορ σχεδόν ντροπιαστικό για αγώνα ασυλίας, ειδικά όταν στην ομάδα υπάρχει ο παίκτης με τα καλύτερα ποσοστά νικών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αγγελόπουλος είχε αρνητικό σκορ, χάνοντας τρία ματς και κερδίζοντας μόνο δύο – ίδιο σκορ με τον Χρανιώτη. Μάλιστα έχασε ακόμα κι από τον Αναγνωστόπουλο, όταν ο τελευταίος έπαιζε με σπασμένο δάκτυλο! Η δε Ευρυδίκη δεν περιορίστηκε στις μέτριες εμφανίσεις του τελευταίου διαστήματος. Χθες έκανε ακόμα χειρότερη επίδοση: έχασε τέσσερις φορές από τη Σάρα, η οποία αρχίζει πια να της κάνει πλάκα! Σε λίγο θα την στέλνει η Εσκενάζυ τη Βαλαβάνη να της φέρνει εφημερίδες και τσίχλες από το περίπτερο και θα της ζητάει να της κουνάει και την ουρά της!
Η Ευρυδίκη μάλιστα το έριξε αμέσως μετά στη φιλοσοφία και στο… Κισμέτ, λέγοντας ότι «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» – σιγά μην είναι γραμμένο κι απ’ τις νεράιδες! Με αυτό το… απόσταγμα σοφίας, δεν συμφώνησε ο έρμος ο Χρανιώτης, που το έβλεπε να έρχεται το κακό, ομολογώντας ότι από την πλευρά δεν… βλέπει κανένα λόγο!
Ο δε Αγγελόπουλος έκανε μετά τον… πολιτικό: Στα λόγια, ανέλαβε μερίδιο της ήττας. Όπως και οι πολιτικοί όμως, το ανέλαβε ρητορικά. Μόνος του το είπε, μόνος του το ξέχασε.
Ο Χρανιώτης πάντως μόλις κατάλαβε μετά την ατομική ασυλία, ότι τέλειωσαν τα ψωμιά του και πρέπει να φορτώνει για την πατρίδα, φόρεσε τη σαλιάρα και άρχισε τα σιρόπια προς τους συμπαίκτες του. Φοβερούς τους ανέβαζε, καταπληκτικούς τους κατέβαζε. Ή πρόκειται για ρεσιτάλ, αντάξιο για τη σκηνή του Εθνικού ή όντως ο άνθρωπος από τον ιδρυματισμό θαύμαζε στο τέλος αυτούς που τον άφησαν έρμαιο στις διαθέσεις των Μαχητών. Κάπως σαν σύνδρομο της Στοκχόλμης. Και οι άλλοι βέβαια τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν σαν τον χασάπη που χαϊδεύει το αρνί. Αφού τον είχαν αδειάσει με την κακή απόδοσή τους, του συμπαραστέκονταν μετά!
Δείτε εδώ