Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα δύο ματς σε Αγυιά και Καρδίτσα, η Παναχαϊκή μπορεί να αισθάνεται άτυχη, ίσως και λίγο αδικημένη από την τελική έκβαση των πραγμάτων.
Το 1-1 κόντρα στον πληγωμένο αλλά πάντα υπολογίσιμο και με “βαριά” φανέλα Παναθηναϊκό, προφανώς και είναι ένα καλό αποτέλεσμα, αλλά δεν έδωσε πρόκριση. Η επιτυχία πάντως της όλης ιστορίας έγκειται στο γεγονός ότι καθόμαστε και “σκάμε” επειδή η Παναχαϊκή δεν πέρασε. Αλήθεια, επειδή είμαι και μικρός (ηλικιακά), από πότε έχει να “σκάσει” κάποιος φίλαθλος της ομάδας γιατί χάθηκε με τέτοιο τρόπο μία πρόκριση σε επόμενη φάση Κυπέλλου Ελλάδος; Περιμένω την απάντηση από τους φίλους της ιστορίας…
Αν παραμερίσουμε την αποτυχία πρόκρισης στην επόμενη φάση του Κυπέλλου, τα κέρδη της Παναχαϊκής από την έως τώρα πορεία της και εννοώ από πέρσι τον Αύγουστο έως και σήμερα είναι πολλά περισσότερα και μία σύντομη βόλτα στο διαδίκτυο από χθες το βράδυ αρκεί. Από τον αειθαλή Κώστα Χαλκιά που η παρουσία του και μόνο δίνει άλλη αίγλη στο όλο εγχείρημα μέχρι και το πιο απλό και συνάμα πιο φυσιολογικό πράγμα που υπάρχει σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Βέβαια στην Πάτρα τόσα χρόνια, τα λογικά, τα αυτονόητα τα είχαμε ξεχάσει, για αυτό από πέρσι γίνονται σε καθημερινή βάση αναφορές σε διάφορα θέματα, κάνοντάς μας πολλές φορές ακόμα και γραφικούς.
Ποια ήταν τα κέρδη ωστόσο της Παναχαϊκής αφού δεν πέρασε; Απλό…
Πρώτα απ’ όλα, χθες η Αγυιά ήταν ένα γήπεδο πραγματικό “καμίνι”! Επειδή δεν τα πάω καλά με τους αριθμούς δεν θα πω με ακρίβεια πόσοι άνθρωποι ήσαν χθες στο γήπεδο, αλλά σε κάθε περίπτωση η προσέλευση του κόσμου ήταν μοναδική. Η εικόνα του γηπέδου και η άψογη συμπεριφορά των φιλάθλων, έγινε για ακόμα μία φορά θέμα συζήτησης στα μέσα της Αθήνας και όχι μόνο. Η χθεσινή συνάντηση στην Αγυιά προστίθεται στις πολλές όμορφες στιγμές που έχει ζήσει το ιστορικό γήπεδο από την περσινή μεταβατική περίοδο, έως το σήμερα. Είναι μεγάλη υπόθεση για μία ομάδα που επί σειρά ετών έζησε με τον πιο “βίαιο” τρόπο την “σκληρή” πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, να βγαίνει από την ανυποληψία και την απαξίωση και να γίνεται συχνά-πυκνά πρώτο θέμα κουβέντας στα μέσα πανελλήνιας εμβέλειας και απήχησης.
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, η διάθεση που υπήρχε από το τεχνικό επιτελείο ήταν να ξεκουραστούν και να πάρουν ανάσες τα παιδιά που έχουν “σηκώσει” έως τώρα το φορτίο. Να πάρουν ανάσες γιατί την Κυριακή έρχεται ένα κρίσιμο παιχνίδι με την Δόξα Δράμας που θα κρίνει πολλά για τη συνέχεια στο πρωτάθλημα. Αλλά τα παιδιά που αγωνίστηκαν, δεν μπορείς να πεις ότι δεν πάλεψαν. “Πατώντας” πάνω στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας, προσπάθησαν να δημιουργήσουν προβλήματα στον αντίπαλο, να πιέσουν και γενικά να βγάλουν επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Βλαχοδήμου. Δεν ήταν εύκολο αυτό, ειδικά δε από τη στιγμή που και ο Παναθηναϊκός, είχε κάνει μεν αλλαγές στο αρχικό σχήμα, αλλά έπαιζαν και αρκετοί εκ των βασικών, σε αντίθεση με την Παναχαϊκή που κατέβασε ενδεκάδα με πολλές αλλαγές και με παιδιά που δεν είχαν έως σήμερα αρκετό χρόνο συμμετοχής. Για παράδειγμα, η χρησιμοποίηση του νεαρού Μασούρα που έπαιξε ένα ολόκληρο 90λεπτο και για πολλοστή φορά με ποδοσφαιρικό θράσος και χωρίς φόβο είναι ένα κέρδος. Κόντρα στον προσωπικό του αντίπαλο που ήταν ο Κολοβέτσιος, δεν… “κώλωσε” και έπαιξε στα ίσια τον αντίπαλό του, παρά τη διαφορά ηλικίας, ύψους και… εμπειρίας.
Η πρόκριση δεν ήρθε, υπάρχει η στεναχώρια και η πίκρα της στιγμής, αλλά αν κάποιος το καλοσκεφτεί, τα κέρδη της ομάδας συνολικά, δεν είναι πολλά περισσότερα από μία πρόκριση;
Την Κυριακή ακολουθεί ένα παιχνίδι “όλα τα λεφτά”. Από το προηγούμενο Σάββατο και το ματς στο “Κλ. Βικελίδης” ξεκίνησε μία σειρά αγώνων για την Παναχαϊκή που είναι όλα δύσκολα. Άρης (εκτός), Δόξα Δράμας, ΟΦΗ (εκτός), Παναιγιάλειος, Απόλλων Πόντου (εκτός). Επομένως, η ομάδα χρειάζεται τώρα τη στήριξη όλων και τη μαζική παρουσία του κόσμου στο γήπεδο ανάλογη με αυτή κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Γιώργος Σωτηρόπουλος
