Η ελληνική ομάδα έκανε ένα καταπληκτικό ημίχρονο που δεν κεφαλαιοποίησε και όταν στην εξίσωση μπήκαν κόπωση και η απίστευτη ευστοχία των αντιπάλων είχε ένα τέλος που δεν άξιζε απέναντι στη Λιθουανία.
Ως εδώ ήταν, δυστυχώς… Η Εθνική ομάδαπάλεψε στο μέτρο των δυνάμεών της, ίσως κι ακόμη παραπάνω, απέναντι σε μια πιο «γεμάτη» Λιθουανία και μοιραία υποτάχθηκε. Όσο υπήρχαν ανάσες, το πλάνο λειτούργησε στην εντέλεια, αλλά ο αντίπαλος είχε να επιστρατεύσει περισσότερες λύσεις και χάρη-παράλληλα, στην απίστευτη ευστοχία του σε ένα σχεδόν τέλειο δεύτερο ημίχρονο απομακρύνθηκε και δεν υπήρχε επιστροφή. Το τελικό -25 συνιστά ένα τέλος που δεν αξίζει στην προσπάθεια που έκανε αυτή η ομάδα για περίπου 40 μέρες, παλεύοντας κόντρα σε απώλειες, Θεούς και δαίμονες.
Ανησυχητικό τρίλεπτο αλλά άμεση ανάκαμψη
Η ελληνική ομάδα θαρρείς και μπήκε ματιασμένη στο ματς. Με τρία airball ελεύθερα τρίποντα και προβληματική άμυνα, βρέθηκε να χάνει με επτά (2-9). Ενώ όμως είχαν ήδη αρχίσει να ξυπνούν μνήμες… Νέας Ζηλανδίας προ ανατροπής, η ανάκαμψη ήταν άμεση: Γουόκαπ και Λαρεντζάκης με τέσσερα σερί τρίποντα και προπαντός η εντυπωσιακή βελτίωση της άμυνας με καταπληκτικές περιστροφές έφερε ένα εντυπωσιακό 12-0 και το +5 (18-13). Ο «Θωμάς» ήταν συγκινητικός σε άμυνα, δημιουργία και σκορ ψάχνοντας ανάσες σε κάθε ευκαιρία, ακόμη και με πρόφαση το σκούπισμα της μπάλας, ενώ ο Ιτούδης προσπαθούσε να τον αποφορτίσει από το κουβάλημα της μπάλας στο δεύτερο μισό. Ο Έλληνας ομοσπονδιακός προπονητής πήρε άριστα στη διαχείριση και το τακτικό πλάνο δείχνοντας εξ αρχής την υπεροχή του απέναντι στον Μακσβίτις.
Γαλανόλευκος έλεγχος, αλλά ζητούμενο οι ανάσες
Η Εθνική ομάδα πήρε πάντως καλό βαθμό τόσο στα τριάμισι λεπτά που ο αναντικατάστατος Γουόκαπ ήταν στον πάγκο στο πρώτο ημίχρονο, με Μποχωρίδη και Μωραΐτη να δίνουν ό,τι μπορούν, κυρίως αμυντικά, όσο και-τηρουμένων των αναλογιών-όταν ξαπόσταινε ο Παπαγιάννης. Η προσωρινή αποχώρηση του Λαρεντζάκη από χτύπημα στο… ψαχνό στέρησε έναν βασικό επιθετικό πόλο και η «επίσημη αγαπημένη» δεν μπόρεσε να πάρει επιθετικά όσα έχανε στο διάστημα που έπαιζε χωρίς κλασικό σέντερ. Οι βοήθειες/παγίδες στον Βαλαντσιούνας λειτούργησαν αρκετά καλά και την περισσότερη ζημιά έκανε ο Γιοκουμπάιτις, που όμως δεν είχε επίσης την πολυτέλεια της ξεκούρασης έχοντας για ρεζέρβα τον «λίγο» Καρινιάουσκας. Η Ελλάδα πήγε στο ημίχρονο με +4, χάνοντας όμως την ευκαιρία, λόγω της αναγκαστικής διαχείρισης, να έχει μεγαλύτερη «προίκα» για τη συνέχεια.
Αντίδραση από Λιθουανία με απίθανη ευστοχία
Η «Λιέτουβα» επέστρεψε από τα αποδυτήρια με άλλη ταχύτητα στην ένταση στην άμυνα, υπό την ανοχή και των διαιτητών υποχρεώνοντας την Εθνική σε φοβισμένα ή υπό πίεση χρόνου κι αντιπάλων σουτ. Με οδηγούς τους Γιοκουμπάιτις και Μπραζντέικις ανέτρεψε το σκορ (54-48), βοηθούμενη και από μια αστεία τεχνική ποινή που χρεώθηκε ο Λαρεντζάκης για flopping που δεν έγινε ποτέ. Ο Μωραΐτης μπήκε με θάρρος βετεράνου από τον πάγκο προσφέροντας πολύ κυνηγητό στην άμυνα και δύο πολύτιμα σουτ, αλλά το κρυφό χαρτί των αντιπάλων λεγόταν Μπέντζιους και οι Λιθουανοί με 6/6 τρίποντα στο τρίτο δεκάλεπτο το έκλεισαν στο +6 (58-64).
Μας αποτελείωσαν με τον ίδιο τρόπο
Όλο το κλειδί του αγώνα ήταν εκεί: Η υπερφόρτωση στη ρακέτα με βοήθειες για να αντιμετωπιστεί η δύναμη των Λιθουανών κοντά στο καλάθι, διαβάστηκε σωστά από τους αντιπάλους, που έψαξαν με υπομονή το ελεύθερο σουτ και έχοντας οκτώ σερί εύστοχα τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο εκτοξεύτηκαν στο +12 (70-58) οκτώμισι λεπτά πριν το τέλος. Η ελληνική ομάδα μην έχοντας παιχνίδι κοντά στο καλάθι αναλώθηκε σε μακρινά σουτ υπό αντίξοες συνθήκες και βρέθηκε στο μη αναστρέψιμο -14 (74-60), την ώρα που η «Λιέτουβα» είχε 15/21 τρίποντα στο δεύτερο μέρος, όπου γεννούσαν και τα… κοκόρια της.
Αντί επιλόγου
Η ελληνική ομάδα φεύγει, μετά και την «αγγαρεία» της Κυριακής κόντρα στο Μαυροβούνιο, ηττημένη αλλά όχι ατιμασμένη, έστω και αν η τελική διαφορά δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα και σίγουρα αδικεί την προσπάθεια των παικτών. Των διεθνών που έδωσαν όσα μπορούσαν, ίσως και ακόμη παραπάνω, αλλά δεν μπορούσαν περισσότερα… Δεν αξίζουν δάκρυα όταν έχεις προσπαθήσει στο μέτρο που μπορούσες, ούτε φυσικά «χωρούν» αποδομήσεις προσώπων.
Υπάρχει και η επόμενη μέρα, στην οποία η Εθνική κρατώντας τα κέρδη από αυτή την πορεία, τις παραστάσεις που απέκτησαν νέα παιδιά και φέρνοντας… ενισχύσεις το επόμενο καλοκαίρι μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις μια θέση στο Παρίσι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
πηγή: sport-fm.gr
