Πολλά μπορεί να γραφτούν ή να ειπωθούν για τα όσα συνέβησαν την Κυριακή στην Αγυιά. Τόσο αγωνιστικά, αναφορικά με τα όσα έγιναν εντός των τεσσάρων γραμμών, όσο και εξωαγωνιστικά με την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν 7.500 και πλέον Πατρινοί που μετά από χρόνια συνέβαλαν και με το παραπάνω για να “ξυπνήσει” το ηφαίστειο.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, αν όντως μπορούμε να οριοθετήσουμε όλα όσα έγιναν και να τα βάλουμε σε σειρά. Το πρώτο και σημαντικότερο από το ντέρμπι με τον Άρη και αυτό που πρέπει να κρατήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς στο προβληματικό οικοδόμημα που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, οφείλει να είναι η κοινή και συνάμα αρμονική παρουσία των Πατρινών φιλάθλων και των αρκετών φίλων του Άρη που βρέθηκαν στην Πάτρα. Και οι δύο πλευρές έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να φανεί σε πανελλήνια κλίμακα, πως το υγιές κομμάτι του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου υπάρχει ακόμα, αρκεί να ανάψει η φλόγα, από τους αγνούς και ρομαντικούς φίλους του αθλήματος. Αυτό που έγινε δηλαδή την Κυριακή στην Πάτρα από όλους. Άπαντες περιορίστηκαν στα συνθήματα για να “σπρώξουν” την ομάδα τους στη νίκη, χωρίς ακρότητες και άλλα γραφικά. Ακόμα ένα μεγάλο μπράβο στους φίλους της Παναχαϊκής, που παρά το γεγονός πως το παιχνίδι σε κάποια σημεία ξέφυγε στον αγωνιστικό χώρο, λόγω των περίεργων αποφάσεων του διαιτητή, δεν αντέδρασε κανένας πέρα από το επιτρεπτό. Υποδειγματική για ακόμα μία αγωνιστική η συμπεριφορά τους.
Όσον αφορά το εντυπωσιακό κορεό και γενικότερα τη χορογραφία με τα κοκκινόμαυρα χαρτάκια, όλη η Ελλάδα είδε. Μία ομάδα Β’ Εθνικής, μετά τα τόσα πολλά που έχει περάσει εδώ και μία 15ετια, όπου κόσμος και κοσμάκης ασέλγησε πάνω της, από πέρσι έχει μπει σε μία νέα βάση και στη νέα πορεία της έχει άξιους συμπαραστάτες τους χιλιάδες φιλάθλους και οπαδούς της. Αυτό που έφτιαξαν οι οργανωμένοι, είναι ζήτημα να συμβαίνει από 4-5 ομάδες στην Ελλάδα και μόνο σε ευρωπαϊκά ματς!
Στα αγωνιστικά, ήταν ένα παιχνίδι που από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό ήταν ντέρμπι. Νευρικό, με πολλά σκληρά μαρκαρίσματα που συχνά έκοβαν το ρυθμό της αναμέτρησης. Ήταν ένα κλασικό παιχνίδι που κρίνει άνοδο μεταξύ δύο ομάδων με “βαριά” φανέλα και ιστορία.
Στα της Παναχαϊκής, η εμφάνιση που έκανε, ήταν ίσως η καλύτερη τακτικά από την αρχή της χρονιάς. Οι “κοκκινόμαυροι” έπαιξαν υποδειγματικά στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, έχοντας στο παιχνίδι τους, πολλά από εκείνα τα στοιχεία που τους έχουν τοποθετήσει μετά από 22 αγωνιστικές στους διεκδικητές της ανόδου και σταθερά στην πρώτη τριάδα του πρωταθλήματος.
Με μπροστάρηδες τους πιο… παλιούς (όπως γίνεται σε τέτοια ματς), η Παναχαϊκή κυριάρχησε στο γήπεδο, χωρίς ωστόσο να έχει τις φοβερές και τρομερές ευκαιρίες. Έκανε απλά τα βασικά και αυτά που έπρεπε, για να έχει σοβαρές πιθανότητες να πάρει τη νίκη, σε ένα ματς που γενικά οι ευκαιρίες ήταν μετρημένες στα δάχτυλα τους ενός χεριού. Σωστό και ομαδικό πρεσάρισμα, ορθολογική ανάπτυξη, δύναμη και πάθος στις περισσότερες διεκδικήσεις της μπάλας. Παρά το γεγονός πως το ρόστερ του Άρη διαθέτει πιο έμπειρους παίκτες, ειδικά σε τέτοια ματς, τα παιδιά του Οφρυδόπουλου με την εμφάνισή τους μόνο κόμπλεξ δεν έδειξαν, ενώ ξεκίνησαν και ορμητικά, παίρνοντας φυσικά ώθηση από την κερκίδα.
Παρόλα αυτά, παρά το προβάδισμα της Πατρινής ομάδας, που κράτησε μέχρι και το 88′ η νίκη δεν ήρθε. Σίγουρα, ο διαιτητής Λάμπρου δεν στάθηκε στο ύψος του, καθώς με τη γενικότερα συμπεριφορά του, εξόργισε τους ποδοσφαιριστές της Παναχαϊκής με τη συχνότητα που σφύριζε και τις αποφάσεις που έπαιρνε, ενώ κάποιες στιγμές ήταν εριστικός ακόμα και για τους παίκτες του Άρη! Διότι για παράδειγμα, για να καλύψει το λάθος του με την περίπτωση Πλατέλλα που έπρεπε να δει την κόκκινη κάρτα, έβγαλε δεύτερη κίτρινη και απέβαλε τον Βαλεριάνο, σε μαρκάρισμα που έκανε στον Στεργίδη και ίσως να μην ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό φάουλ. Ήταν εμφανές, ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής είχε χάσει τον έλεγχο ειδικότερα στο τελευταίο 20λεπτο, ωστόσο επειδή το ποδόσφαιρο εκτός των άλλων, είναι και ένα άθλημα που το αποτέλεσμα του κάθε αγώνα καθορίζεται και από τα λάθη των πρωταγωνιστών που είναι οι ποδοσφαιριστές (ασχέτως αν ο διαιτητής κάποιες φορές θέλει να πάρει τον πρώτο ρόλο), σίγουρα υπήρξαν και κάποιες άτυχες στιγμές που στέρησαν τη νίκη.
Με τον τρόπο παιχνιδιού που επέλεξε ο τεχνικός του Άρη Δημήτρης Σπανός να ακολουθήσει στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του, η Παναχαϊκή έβγαινε με σχετική ευκολία στην κόντρα επίθεση. Πριν τη φάση του Μωραϊτη, όπου ο νεαρός φορ χάνει την ευκαιρία απέναντι από τον Αναγνωστόπουλο για το 2-0, οι “κοκκινόμαυροι” είχαν βγει τουλάχιστον τρεις φορές με αξιώσεις στην αντεπίθεση και δεν έγινε σωστή επιλογή στην τελική πάσα, είτε από τον Ελευθεριάδη, είτε από τον Αργυρόπουλο, όταν είχαν την μπάλα. Εκεί χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία να “τελειώσει” το ματς, σε μία από αυτές τις φάσεις. Στη συνέχεια και ενώ ο Άρης είχε “φορτώσει” την επίθεση με ψηλά κορμιά (Πασάς-Μπαστακός) και βλέποντας ο Σπανός πως έχει πρόβλημα στο κέντρο που δεν μπορούσε να ελέγξει, έκανε κάποιες κινήσεις τακτικής και εσωτερικές αλλαγές ανακατεύοντας την τράπουλα (όπως για παράδειγμα η μετακίνηση του Πλατέλλα στον άξονα ως δεκάρι), ενώ ο νεαρός Μουστακόπουλος που πράγματι με την γενικότερη παρουσία του έχει δείξει ότι το μέλλον είναι δικό του, κλήθηκε να μπει στον “πόλεμο” να δώσει ανάσες και επιλογές στη μεσαία γραμμή. Ο Γιώργος Φωτάκης είχε κάνει εκπληκτικό παιχνίδι, με πολλά τρεξίματα, πρεσάρισμα ψηλά στην άμυνα του Άρη και χρειαζόταν να μπει κάποιος με “φρέσκα” πόδια και διάθεση για τρέξιμο, να συνδράμει στα τελευταία λεπτά. Ο “Μουστακό” λόγω απειρίας και λόγω της πίεσης που είχε το παιχνίδι ειδικά από τη στιγμή που πλησίαζε προς το τέλος, φαινόταν κάπως νευρικός στις επαφές του. Πριν γίνει η φάση με το φάουλ από το οποίο προήλθε το γκολ, είχε κάνει ήδη δύο-τρία λαθάκια στη μεσαία γραμμή, με βιαστικές μεταβιβάσεις, χωρίς ιδιαίτερη πίεση. Στη φάση από την οποία προήλθε το γκολ, ανεξαρτήτως αν ήταν τελικά παράβαση ή όχι, έκανε λάθος κοντρόλ όταν υποδέχτηκε την μπάλα από τον Ντάσιο και φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν είχε αποφασίσει που να δώσει την μπάλα. Αν έπρεπε να τη δώσει πίσω του στον αμαρκάριστο Λουμπαρδέα ή αν έπρεπε να αλλάξει παιχνίδι αριστερά στον ταχύτατο Ελευθεριάδη που έμοιαζε ακούραστος σε όλο το 90λεπτο. Στην εξέλιξη της φάσης, σίγουρα φέρει ευθύνη και ο Βρονταράς, όπως φαίνεται αν κάποιος δει σε επανάληψη τη φάση με ηρεμία, καθώς έχει λάθος τοποθέτηση κατά τη διάρκεια που εκτέλεσε ο Ντούνης.
Όλα τα παραπάνω όμως που αφορούν το γκολ της ισοφάρισης, είναι μέσα στο πρόγραμμα και απλά τα καταγράφουμε. Κανείς δεν μπορεί να δικάσει τους ποδοσφαιριστές της Παναχαϊκής, για κάποια στιγμιαία λάθη, όταν στο σύνολο όχι μόνο του αγώνα, αλλά όλης της χρονιάς, έχουν χαρίσει συγκινήσεις στον κόσμο, που χρόνια είχε να ζήσει. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει αυτά τα παιδιά που πήραν την ομάδα οι ίδιοι με τις προσπάθειες τους, από το Ζευγολατιό και τη Μεγαλόπολη και την έφεραν να διεκδικεί άνοδο στην Σούπερ Λιγκ. Το μόνο σίγουρο είναι πως από αυτά τα λάθη άπαντες θα γίνουν σοφότεροι και ειδικά τα νέα παιδιά με μέλλον όπως είναι ο ταλαντούχος Μουστακόπουλος. Η απάντηση εξάλλου, δόθηκε από τον κόσμο, που παρά το αρνητικό βαθμολογικά αποτέλεσμα, αποθέωσε στο τέλος παίκτες και προπονητή.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά που έχει κερδίσει η Παναχαϊκή από αυτό το παιχνίδι, είναι πολύ περισσότερα από τους δύο βαθμούς που έχασε μέσα στο γήπεδο. Η συνολικότερη υγεία που εκπέμπει η ομάδα, η παιδεία φιλάθλων και οπαδών, έχουν φέρει το όνομα της Παναχαϊκής να φιγουράρει από το πρωί της Δευτέρας στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, αλλά και στα κύρια θέματα των αθηναϊκών ιστοσελίδων. Αυτά είναι τα κέρδη, όπως επίσης και η νέα γενιά φίλων και οπαδών που έρχεται, μαζί με το ηφαίστειο που “ξύπνησε” και δεν έχει σταματημό!
Θυμηθήκαμε τι είναι το ποδόσφαιρο και τι πραγματικά πρεσβεύει!
Υ.Γ. Ό,τι και να γράψεις για τον ανεγκέφαλο που πέταξε τον καφέ στον Σπανό, είναι λίγο. Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Άρης για την φιλοξενία, καθώς και το άψογο κλίμα ανάμεσα στους αξιωματούχος των δύο ομάδων, δεν μπορούν να αμαυρωθούν από τον έναν που σε όλα τα γήπεδα της χώρας υπάρχει, για να μας θυμίζει πως η βλακεία είναι ανίκητη.
Γιώργος Σωτηρόπουλος