ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Ένας από τους σημαντικότερους Πατρινούς πρωταθλητές που ανέδειξε ποτέ το taekwondo και ο χώρος των μαχητικών αθλημάτων στην Πάτρα, ένας αθλητής διεθνούς κύρους με σημαντικές επιτυχίες και διακρίσεις σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κι όμως αποφάσισε να σταματήσει, μόλις στα 28 του χρόνια. Πρόκειται για τον Βλάσση Πετρόπουλο, ο οποίος έκανε γνωστή την απόφασή του με μια ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όπως έγραψε ο Πατρινός πρωταθλητής: «Η κατάθεση ψυχής λοιπόν στο αγωνιστικό κομμάτι μέσα στα τερέν όλα αυτά τα χρόνια και οι διακρίσεις που έκανα σταματούν εδώ. Θα συνεχίσω το έργο σε μια διαφορετική θέση και θα δίνω καθημερινά τον εαυτό μου σε όλα αυτά τα παιδιά που πραγματικά έχουν την ανάγκη να καταφέρουν πράγματα! Υπόσχομαι πως θα κάνω τα πάντα και θα ζω μαζί με τους αθλητές με το ίδιο πάθος όπως είχα και ως αθλητής!».
Ο ίδιος μίλησε για την απόφασή του στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Κ»:
Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με το TAEKWONDO και για ποιο λόγο ξεκίνησες πολεμικές τέχνες;
Ξεκίνησα το taekwondo το 1999 σε ηλικία μόλις 6 χρονών. Ο λόγος που ξεκίνησα ήταν επειδή το ήθελε πολύ ο πατέρας μου και γι’ αυτό στη συνέχεια αγάπησα τόσο πολύ το άθλημα που όλα αυτά τα χρόνια δεν έλειψα ούτε μια ώρα από τις προπονήσεις και τις προετοιμασίες μου.
Ποιές είναι οι σημαντικότερες διακρίσεις που έχεις πετύχει;
Πέμπτος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων το 2010 στο Μεξικό, πέμπτος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στους άνδρες στη Αγία Πετρούπολη το 2010 και πέμπτος το 2009 στο ευρωπαϊκό εφήβων στη Σουηδία. Εννέα φορές πρωταθλητής Ελλάδος στους άνδρες, τρεις φορές πρωταθλητής Ελλάδος στους εφήβους, μία φορά πρωταθλητής στων νέων, τέσσερις φορές πρωταθλητής παίδων και δέκα φορές μέλος της εθνικής ομάδας!
Πόσο δύσκολα ή εύκολα ήρθαν τα μετάλλια; Η δικαίωση των προσπαθειών σου, ήρθε στην ιδανική ηλικία;
Όλα αυτά τα χρόνια, οι προπονήσεις, το πλάνο και οι προετοιμασίες γινόταν επανειλημμένα χωρίς σταματημό με μεγάλη στέρηση κόπο και υπομονή! Οι πρώτες διακρίσεις ήρθαν σε μικρή ηλικία και οι μεγάλες ευρωπαϊκού και παγκοσμίου επιπέδου ήρθαν από ηλικία 16-21, όπου εκεί κέρδισα πολλά προνόμια, ειδικά στο σχολείο, που χάρη τη διάκριση μου περνούσα άνευ εξετάσεων σε όποια σχολή ΑΕΙ ήθελα.
Γιατί αποφάσισες να σταματήσεις;
Πριν τη καραντίνα βρισκόμουν σε τρομερή φόρμα με πολλές συνέχεις διακρίσεις και κυνηγούσα τα μετάλλια διψασμένος. Μετά την καραντίνα, η προετοιμασία και η δουλειά μειώθηκε κατά πολύ σε σημείο να μη μπορώ να προπονηθώ. Ένιωθα ότι είχα ακόμη να δώσω στο χώρο. Παρόλα αυτά, αποφάσισα να παίξω άλλη μια χρονιά στην οποία δεν ήμουν προετοιμασμένος σωστά και το έκανα για εμένα. Σταμάτησα, λοιπόν, διότι ένιωσα ως αθλητής γεμάτος περήφανος και φτασμένος και ουσιαστικά ότι δεν είχα να δώσω παραπάνω διακρίσεις σε μένα και στην Ελλάδα.
Ένιωσα ότι πρέπει να συνεχίσω και να δώσω πράγματα στο προπονητικό κομμάτι δίπλα σε παιδιά πιο νέα που έχουν την ανάγκη να διακριθούν και αυτά με τη σειρά τους.
Μου πήρε κάποιο καιρό να αντιληφθώ και να καταλάβω πως πρέπει να σταματήσω, αλλά στο τέλος πήρα τη σωστή απόφαση.
Ποιός ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος στο δρόμο για τα μετάλλια;
Ένας Κορεάτης το 2009 στο παγκόσμιο κύπελλο το οποίο διεξήχθη στο Baku. Οι φορείς και η Πολιτεία, τα 22 χρόνια που αγωνιζόμουν σε πολλούς αγώνες, δεν στάθηκαν ποτέ στο πλευρό μου. Όποια πόρτα χτύπησα και επικοινώνησα μέναμε πάντα στο «θα το δούμε» Μόνο μια χορηγία όλα αυτά τα χρόνια έχει γίνει από την Anek Lines που ευχαριστώ και είμαι ευγνώμων. Οικονομικά ήμουν πολύ δύσκολα, γιατί υποστήριξη υπήρχε μόνο από το σπίτι μου που και εκεί τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Παρόλα αυτά μου στάθηκαν μέχρι και σήμερα και είμαι πολύ χαρούμενος γι’αυτό! Υπήρξαν πολλές χρονιές που δούλευα πριν και μετά τη προπόνηση για να μπορέσω να πληρώσω τους αγώνες, τις συμμετοχές ξενοδοχεία, διατροφές και άλλα τόσα.
Η οικογένειά σου; Άντλησες δύναμη από την παρουσία τους;
Η οικογένεια μου ήταν η μόνη που παρέμεινε μέχρι το τέλος δίπλα μου σε ό,τι χρειάστηκε και αντλούσα δύναμη υπομονή και επιμονή. Τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα κυνηγήσαμε όλα τα τουρνουά μέχρι εκεί που δε πήγαινε, οι στερήσεις ήταν πολλές. Βάδισα έναν μεγάλο δρόμο, χάραξα θεωρώ ιστορία στο ελληνικό taekwondo, πολλές διακρίσεις και πολλές συγκινήσεις , αλλά το ταξίδι μου τελειώνει κάπου εδώ.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σου πλάνα εντός κι εκτός αθλητισμού;
Σκέφτομαι να δημιουργήσω το δικό μου αθλητικό σωματείο και να ασχοληθώ με όλα τα παιδιά που έχουν την ανάγκη να μάθουν και να ζήσουν αληθινά αυτό το όμορφο άθλημα. Θέλω να δώσω στα παιδιά αγάπη, φροντίδα και να είμαι δίπλα τους σε όλα. Να τους δώσω πράγματα που εγώ δεν εισέπραξα και να κάνω πράγματα τα οποία για κάποιους λόγους δε έδωσαν σε εμένα. Οπότε σύντομα θα έχω έναν δικό μου χώρο!
Τι έχεις να πεις στα παιδιά που θέλουν ένα κίνητρο για να ξεκινήσουν να ασχολούνται με τον αθλητισμό;
Θέλω να πω σε όλα τα παιδιά να μάθουν να αθλούνται, κάτι που ξεκινάει από τους γονείς. Να μάθουν να μάχονται και να διεκδικούν πράγματα μέχρι τέλους! Ο δρόμος του αθλητισμού είναι κάτι μαγικό που δε μπορεί να καταλάβει κανείς από όσους δε προσπαθήσουν. Ο πρωταθλητισμός είναι ένα μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει σε ένα παιδί πολλές εμπειρίες και υψηλούς στόχους και όταν οι στόχοι είναι υψηλοί τα παιδιά μόνο κερδισμένα θα βρίσκονται.