Οι μεγάλες ομάδες μετά από αγωνιστικές δυσκολίες, απαντούν μέσα στις τέσσερις γραμμές, παίζοντας ποδόσφαιρο και πετυχαίνοντας νίκες. Κάτι τέτοιο έκανε και η Παναχαϊκή στο χθεσινό παιχνίδι με την Πύλο και επέστρεψε στα θετικά αποτελέσματα μετά το “διπλό” στην Μεγαλόπολη.
Η αγωνιστική αντεπίθεση της ομάδας του Σωκράτη Οφρυδόπουλου είχε αρχίσει από το ματς με την Βάρδα, αλλά κάτι η ατυχία, κάτι η απροσεξία στην τελική ενέργεια, δεν έφεραν το επιθυμητικό αποτέλεσμα. Η Παναχαϊκή στο ματς με τον Τσικλητήρα, ξεδίπλωσε στον αγωνιστικό χώρο, αυτά για τα οποία φτιάχτηκε στην αρχή της χρονιάς με όλες τις δυσκολίες που υπήρχαν για μονταριστεί μία ομάδα από άποψη χρόνου, γηπεδικών εγκαταστάσεων και πολλών ακόμα σοβαρών θεμάτων.
Στρωτό, συγκροτημένο και ορθολογικό ποδόσφαιρο που παρά το γεγονός ότι το γκολ δεν ήρθε στο πρώτο ημίχρονο κυρίως λόγω άγχους και πίεσης για το αποτέλεσμα, δεν ήταν δυνατόν να μην μπει η μπάλα στο “πλεκτό” έστω στο δεύτερο 45λεπτο.
Έχοντας ως καθρέφτη τον αγωνιστικό χώρο, αυτό που φαίνεται είναι ότι ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και οι ποδοσφαιριστές βρήκαν αντίδραση και ξέσπασαν με τον καλύτερο τρόπο. Δεν είναι τόσο τα τρία γκολ που σίγουρα ανεβάζουν την ψυχολογία των παικτών αλλά και των φιλάθλων, αλλά η αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας στην μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης.
Η Παναχαϊκή έχει μπροστά της ένα παιχνίδι κρας τεστ στο Λουτράκι, με μία δυνατή ομάδα ιδίως στην έδρα της. Το Λουτράκι ήταν η πρώτη ομάδα την φετινή σεζόν που έβαλε κυριολεκτικά δύσκολα στην Παναχαϊκή στο αλησμόνητο 2-1 της Αγυιάς με σωτήρα τότε τον “Κόκο”.
Οι “κοκκινόμαυροι” σαφέστατα είναι το φαβορί για αυτό το παιχνίδι, αλλά πάντα όπως έχει αποδείξει και η πρόσφατη ιστορία, όλα αποδεικνύονται μέσα στο τερέν. Αν η Πατρινή ομάδα κάνει την Κυριακή το “διπλό”, το τρένο θα μπει ξανά στις ράγες του…
Υ.Γ. Αν πρέπει να κάνουμε την σούμα για την στάση των Πατρινών φιλάθλων μέχρι στιγμής απέναντι στην ομάδα, νομίζω πρέπει να πούμε ένα μεγάλο RESPECT(Σεβασμός)… Η στήριξη και η αγάπη υπερισχύουν με διαφορά, από την μιζέρια και την “γκρίνια” των λίγων…
Γιώργος Σωτηρόπουλος
